زنی که به طلا «نه» گفت

بعضی فکر می‌کنند اگر کسی ثروتمند باشد، حتما امانتدار و باانصاف است؛ در حالی که آدم‌های پاک‌دستی که تا به حال اموال گمشده مردم را به صاحبانش برگردانده‌اند، نشان داده‌اند که رابطه‌ای میان وجدان آدم‌ها و میزان دارایی آنها وجود ندارد.

نمونه‌اش زینب زاهدی ، خدمتگزار دبستان شهید‌ کاظمی شهرستان پلدختر لرستان که یک قطعه طلای دو و نیم میلیون تومانی را به صاحبش برگرداند.

صاحب این گردنبند از مسافران نوروزی اسکان یافته در مدرسه شهید کاظمی بود که نمی‌دانست طلایش در مدرسه جامانده، ولی زینب زاهدی آن را پیدا کرد و به دستش رساند. حتما او برای پیدا کردن صاحب گردنبند وقت زیادی گذاشته و تماس‌های زیادی گرفته، ولی همه زحمت‌ها را به جان خریده تا به قول خودش، خدا را از خود راضی کند.

زینب زاهدی اما می‌توانست این همه به خودش زحمت ندهد، می‌توانست بدون‌این که کسی باخبر شود، گردنبند را برای خودش بردارد یا برای این‌که ردی باقی نگذارد، طلا را بفروشد و پولش را خرج کند یا بعد از چند تلاش مختصر، مسئولیت پیدا کردن صاحب طلا را به گردن دیگران بیندازد، ولی او هیچ کدام از این کارها را انجام نداد.

او پای کار ایستاد تا حق را به حقدار برساند و این همان چیزی است که این زن و همه هم مسلکان او را از دیگران جدا می‌کند.

هنوز یادمان نرفته چندی پیش یک کارتن‌خواب معتاد، 60 میلیون تومان پول نقدی را که اتفاقی پیدا کرده بود به صاحبش برگرداند، هنوز به خاطر داریم آن چند رفتگری را که در شهرهای مختلف، کیف‌هایی پر از پول و چک پیدا کردند و به صاحبانش رساندند، هنوز راننده اتوبوسی را که کیفی که 300 میلیون تومان می‌ارزید، به دست صاحبش رساند، فراموش نکرده‌ایم.

همه اینها آدم‌هایی بودند که چرخ مالی زندگی‌شان می‌لنگید. همه آنها انسان بودند و ممکن بود پایشان بلغزد، همه آنها گرفتار وسوسه بودند، ولی پا روی نفس‌شان گذاشتند، چون باور دارند سهمی از مال مردم ندارند و اموال به ناحق تصرف شده مردم، نکبت می‌آورد.

رمز موفقیت این آدم‌ها، وجدان بیدار است که این تئوری را که اگر نیازمند بودی، لغزیدن جایز است، بشدت به چالش می‌کشد.

مریم خباز - گروه جامعه