تنیس روی میز ایران، دور از اهداف 4 ساله

این حرف‌های رئیس فدراسیون تنیس روی میز چهار سال پیش مطرح شده بود؛ درست زمانی که تیم ملی در دسته دوم رقابت‌های جهانی نتایج خوبی را کسب نکرد. زارع پور که رویای حضور تیم ملی را در دسته اول در سر داشت از برنامه‌هایی سخن به میان آورد که چهار سال بعد انتظار تحقق آن می‌رفت‌، ولی مسابقات اخیر قهرمانی جهان که در ژاپن برگزار شد، نشان داد تیم ملی هنوز تا رسیدن به این سطح از مسابقات قهرمانی جهان فاصله زیادی دارد. تیمی که قرار بود در این دوره از مسابقات خود را از دسته دوم جهانی جدا کند و برای نخستین بار در جمع بهترین‌های دنیا در دسته اول قرار گیرد با این‌که در دور مقدماتی نتایج نسبتا خوبی را کسب کرد و به عنوان صدرنشین راهی دور بعد شد ولی از فرصتی که در اختیار داشت استفاده لازم را نکرد و در همان دسته دوم باقی ماند تا رویایی که همیشه تنیس روی میز ایران به دنبال آن بود، دست‌نیافتنی باقی بماند.

صدرنشینی بی‌فایده!

تیم ملی ایران در دور مقدماتی این دوره از مسابقات قهرمانی جهان کار دشواری نداشت. پیروزی برابر تیم ملی ایتالیا که برای نخستین بار رقم خورد در کنار برتری مقابل آرژانتین و پاراگوئه انتظارها را از تیم کشورمان بالا برده بود تا جایی که بارقه‌های امید برای صعود به دسته اول جهانی زنده شد. اما تیم ملی برابر هند، رقیب سنتی خود در آسیا بار دیگر شکست خورد و این در حالی بود که همگان انتظار پیروزی برابر هند را داشتند، اما در عمل این موضوع تحقق نیافت و تیم ملی به هند باخت. البته تیم کشورمان تا حدی خوش‌شانس هم بود، زیرا اتفاقاتی که در دیگر بازی‌ها رخ داد باعث شد تیم ایران با وجود این باخت به عنوان صدرنشین گروه خود به مرحله بعد راه یابد و جالب این که تیم هند حتی به دور بعد راه پیدا نکرد. در این مرحله قرعه استراحت برای ایران در نظر گرفته شد تا مسیر برای رسیدن به دسته یک جهان هموارتر از قبل بشود. اسلواکی، حریف بعدی تیم ایران بود که در دور دوم برابر تیم‌ملی قرار گرفت. هم تیمی‌های نوشاد عالمیان نتوانستند از این تیم عبور کنند تا به تیم انگلستان برسند و برای راهیابی به دسته یک جدال مرگ و زندگی را برگزار کنند. ایران اگر از سد اسلواکی می‌گذشت با توجه به بردی که قبلا برابر انگلستان کسب کرده بود، اعتماد به نفس بالایی برابر این تیم داشت، ولی این اتفاق رخ نداد و تیم ملی بعد از چهار سال برنامه‌ریزی به ادعای مسئولان فدراسیون در همان دسته دوم باقی ماند.

ستاره کم‌فروغ

یکی از دلیل عمومی که بعد از ناکامی تیم ملی در راه رسیدن به دسته اول جهان مطرح شده بود، آماده نبودن نوشاد عالمیان بود. در این که نوشاد در این دوره از مسابقات جهانی آن بازیکنی که انتظارش می‌رفت، نبود شکی نیست اما آیا آماده نبودن وی را باید تنها عامل این ناکامی تلقی کرد؟

زارع‌پور ، رئیس فدراسیون تنیس روی میز ایران در این باره پاسخ می‌دهد: ما در سال 2010 برنامه دادیم ‌ چهار سال بعد به رقابت‌های دسته یک راه پیدا کنیم و در این راه کارهای خوبی انجام دادیم. نتایج نشان می‌دهد تا یک قدمی این رده هم پیش رفتیم ، ولی در نهایت نتوانستیم به دسته اول برسیم. ما هم بهترین ترکیب ممکن را داشتیم و هم بهترین قرعه ممکن را. برای نخستین بار ایتالیا را بردیم و اگر به هند باختیم به عنوان سرگروه به مرحله بعد راه پیدا کردیم. به نظرم در این مسابقات افشین نوروزی عالی کار کرد و نیما عالمیان هم در فرم خیلی خوبی ظاهر شد، ولی نوشاد به خاطر مسائل روحی و مشکلات شخصی که داشت نتوانست خوب ظاهر شود. متاسفانه ما اردوهای کمی داشتیم و از این نظر قابل مقایسه با دیگر کشورها نیستیم. البته این را هم بگویم ما توان مالی زیادی نداشتیم و بر اساس بضاعت مالی که داشتیم اردوها را برگزار کردیم. با این حال باید عنوان کنم در یک سال گذشته هر آنچه از دستمان بر می‌آمد انجام دادیم تا تیم شرایط خوبی پیدا کند، تا یک قدمی دسته یک هم پیش رفتیم ولی در نهایت این اتفاق رخ نداد.

نظرات یک کارشناس

اما کارشناسان در این باره چه نظری دارند؟ آیا آنها هم می‌پذیرند‌ فدراسیون همه برنامه‌ها را بخوبی اجرا کرده است؟ پیمان حسنی، کارشناس تنیس روی میز ایران در این باره می‌گوید: اگر بخواهیم به ظاهر به جدول نگاه کنیم می‌بینیم چهار پله صعود کرده‌ایم ، ولی بهتر می‌توانستیم عمل کنیم و حتی به دسته یک هم صعود کنیم. قرعه خوبی در این دوره داشتیم، ولی در شرایطی به رقابت‌های جهانی اعزام شدیم که اردوهای خوبی نداشتیم. شاید یک بخش آن به مشکلات مالی فدراسیون باز گردد ، ولی به نظرم می‌توانستیم بهتر برنامه‌ریزی کنیم. اردوی مجارستان ما خیلی کوتاه بود و اگر نتیجه می‌خواستیم بهتر بود از روز بیستم اسفند که دور مقدماتی لیگ تمام شد به اردو می‌رفتیم. حریفان ما در لیگ‌های اروپایی بازی می‌کردند. البته در بخش بانوان با این‌که اردویی نداشتند به نظرم عملکرد خوبی داشتیم.

از سرمربی تیم پتروشیمی بندر امام می‌پرسیم که آیا تیم ملی ایران شرایط صعود به مسابقات دسته یک جهان را داشت، که پاسخ می‌دهد: ما اگر آماده‌تر بودیم می‌توانستیم به دسته اول لیگ جهانی راه پیدا کنیم. البته همه چیز در یک تورنمنت به روز مسابقه بستگی دارد و ممکن است در آن روز تیم آمادگی روحی لازم را نداشته باشد، با این حال نکته‌ای که اهمیت دارد این است که اگر اردوهای تدارکاتی خوبی برگزار شود و تیم ملی با تیم‌های مطرح خارجی مسابقه دوستانه برگزار کند، تجربه بازیکنان زیاد شده و آنها دیگر استرسی در روز مسابقه نخواهند داشت. متاسفانه فرصت خوبی را از دست دادیم. ما در سال 2010 انگلیس را برده بودیم و اگر از سد اسلواکی عبور می‌کردیم می‌توانستیم با اعتماد به نفس بازیکنان،شرایط را برای راهیابی به دسته اول مهیا کنیم.

افت نوشاد عالمیان

یکی از بحث‌هایی که بعد از مسابقات قهرمانی جهان مطرح شده به افت ستاره تنیس روی میز ایران باز می‌گردد و خیلی‌ها معتقدند در صورتی که نوشاد عالمیان روی فرم مطلوب خود قرار داشت تیم ملی می‌توانست نتایج بهتری را کسب کند. آیا نوشاد یکی از عوامل راه نیافتن ایران به دسته اول جهان بود؟ این پرسشی است که پیمان حسنی در پاسخ به آن گفته است: نوشاد آماده نبود، ولی نمی‌توان عنوان کرد که چون نوشاد روی فرم ایده‌آل خود نبود بنابراین تیم کشورمان هم نتیجه لازم را کسب نکرد. نوشاد یک بازیکن جهانی است و نیاز به حریف تمرینی مناسب دارد. خود نوشاد به نظرم یک بودجه اختصاصی نیاز دارد که وزارت ورزش، کمیته ملی المپیک و فدراسیون تنیس روی میز باید در‌این‌باره کمک کنند این سرمایه را حفظ کنیم. نوشاد باید لژیونر شود. ماندن در ایران دیگر نمی‌تواند به او کمک کند. نادر شاملو، دیگر کارشناس تنیس روی میز نیز بر این باور است که هر چه زودتر باید برای بهبود اوضاع نوشاد عالمیان کاری کرد تا او جایگاه خود را در سطح دنیا از دست ندهد. او در پاسخ به جام‌جم عنوان می‌کند: نوشاد مشکل سربازی دارد و امیدوارم او از سهمیه قانون سرباز قهرمان استفاده کند، در غیر این صورت ما یک سرمایه بزرگ و استثنایی را از دست خواهیم داد. شاید برای این‌که دوباره بازیکنی مثل نوشاد در تنیس روی میز ایران ظهور کند چیزی حدود 150‌سال هم طول بکشد برای همین من از مسئولان خواهش می‌کنم به وضعیت این ستاره ایران رسیدگی کنند.

علی رضایی ‌/‌ جام‌جم