مثل بازی با کره باشیم

در بازی ایران ـ کره جنوبی، تیم ملی در زمین حریف بدون این‌که ذره‌ای ضدفوتبال بازی کند، تدافعی عمل کرد و از کمترین موفقیت‌ها بیشترین بهره را برد. در آن مسابقه، ما حرفه‌ای‌تر عمل کردیم؛ اکنون به دلیل همان حرفه‌ای گری در جام جهانی هستیم. در برزیل هم باید راه‌های نفوذ حریفان را بسته و دل به ضدحمله‌ها ببندیم. این روزها از شیوه‌های دفاعی با نام دفاع اتوبوسی یاد می‌شود؛ البته در همه ادوار از این دست اسامی بر سبک‌های تاکتیکی می‌گذارند. این‌که نام این شیوه را دفاع اتوبوسی، اتوبوس دو طبقه یا چیزهایی شبیه این بگذاریم چندان مهم نیست، بلکه مهم اجرای درست آن است. چهار سال قبل اینترمیلان در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا این سبک را مقابل بارسلونا پیاده کرد و نتیجه هم گرفت، اما باید مراقب باشیم؛ زیرا شیوه تدافعی بعضی اوقات جواب نمی‌دهد و شیرازه تیم را برهم می‌ریزد.

ما در جام جهانی 1978 با هلندی بازی کردیم که نایب قهرمان دوره قبل بود و همان دوره هم نایب قهرمان جام جهانی شد، اما الان آرژانتینی مقابل ما صف‌آرایی می‌کند که در دوره قبل جام جهانی حتی به جمع چهار تیم هم راه پیدا نکرده است. به هر صورت تیم ملی آرژانتین اعجوبه‌ای به نام لیونل مسی دارد که بدون شک باید مهار شود و بنابراین بهترین شیوه برای کاهش کارایی او، دفاع منطقه‌ای و البته پر کردن فضاهای خالی پشت سر اوست تا اگر یار مستقیمش را جا گذاشت، مجال کمتری برای مانور داشته باشد. این سبک مهار لیونل مسی به مراتب بیشتر از یارگیری نفر به نفر جواب می‌دهد.

نصرالله عبداللهی/ مدافع اسبق تیم ملی ایران