حس خوشبختی

لذت بردن از شغل، یکی از معیارهای خوشبختی است؛ زیرا شما نه تنها از کار کردن خسته نمی‌شوید، بلکه یکی از تفریحات زندگی‌تان، شغلتان خواهد بود.

روزنامه‌نگاری اگرچه بعضا سخت و پراسترس است، اما فرصت‌های بسیار زیادی برای لذت بردن از زندگی دارد. کمتر فردی است که در طول زندگی‌اش شانس این را داشته باشد تا به خانه یک شاعر یا نویسنده بزرگ برود و ساعتی با او گپ بزند. با یک فیلمساز مشهور یا هنرمند سرشناس یا یک ورزشکار و قهرمان ملی قرار ملاقات بگذارد و با او گفت‌وگو کند، به دیدار یک اندیشمند، استاد دانشگاه یا یک جراح پرآوازه برود و از زندگی و تجربیات چند ده ساله او بشنود یا رودرروی یک مقام عالیرتبه یا سیاستمدار بانفوذ بنشیند و حرف‌های انباشته شده در دل‌های مردم را به او گفته و وی را عمیقا به چالش بکشاند.

شغل روزنامه‌نگاری در ایران اگر هزار عیب و ایراد هم داشته باشد، لذت‌هایی دارد که مزه آن کام انسان را شیرین می‌کند و دل کندن از آن را سخت و این راز جذابیت روزنامه‌نگاری است. جذابیتی که به نظر می‌رسد در حال کاهش است و دلیل آن تغییر در فضای رسانه‌ای دنیاست.

اگر تا دیروز ما روزنامه‌نگاران فقط می‌گفتیم و می‌نوشتیم، می‌پرسیدیم و به چالش می‌کشیدیم و عکس و تصویر مخابره می‌کردیم، اکنون مدتی است که این انحصار از بین رفته و شما می‌گویید و ما می‌شنویم، شما عکس می‌گیرید و ما می‌بینیم و شما شهروند ـ خبرنگار شده‌اید در سپهر جدید رسانه‌ای جهان. اگر تا همین چند سال قبل، جادوی نوشتن و ثبت تصویر مختص روزنامه‌نگاران بود اکنون به لطف تکنولوژی و رسانه‌های جدید و شبکه‌های اجتماعی، هر فردی می‌تواند پیام خود را در ابعاد ملی و حتی جهانی منتشر و برای خود مخاطب دست و پا کند.

با این همه روزنامه‌نگاری هنوز زنده است و ما همچنان می‌توانیم شغلمان را دوست داشته باشیم و از کار کردن در تحریریه‌ها لذت ببریم و چهارهزارمین شماره روزنامه‌مان را در زمانه‌ای که عمر روزنامه‌ها کمتر به هزار می‌رسد، جشن بگیریم.

محسن ماندگاری / سردبیر