«مدینه» و تلاش برای تصویر «مدینه فاضله»

در سریال مدینه بار دیگر سیروس مقدم به سراغ قهرمان‌های زن خود رفته تا خاطره نرگس و رستگاران و ثریا را زنده کند. این بار قصه او درباره زنی به نام مدینه است که پس از فوت همسرش جهان می‌خواهد به همراه پسر خوانده‌اش کارخانه جهان را به بهترین شکل ممکن اداره کند، اما همسر اول جهان مانع جدی اوست. در اینجا هم مثل ثریا با زنی مواجهه هستیم که در فقدان همسر و پدر فرزندانش یک تنه مسئولیت زندگی را بردوش کشیده و تلاش کرده تا با سخت کوشی و درستی، مدنیه فاضله‌ای برای خود و خانواده‌اش فراهم کند. اگرچه در فراز و فرودهای درام شاهد رخدادهای تلخیست و این تلخی به کام مخاطب نیست.

اما در درون این اثر ما شاهد عناصر امید دهنده‌ای هستیم که در دل زندگی در بستر هر آنچه امروز همه مردم با آن درگیرند دست و پنچه نرم کرده و درست در همینجاست که ممکن است وسوسه‌های شیطانی آغاز شود یا نیاز و فشار زندگی آدمی را از مسیر مستقیم خارج کند و باز درست در همین نقطه است که مبارزه و مقاومت آغاز شده و ارزش پیدا می‌کند.

آنچه که در این سریال در یک موقعیت دیگر با زاویه متمایزتر اخلاقی به آن پرداخته می شود. مساله ربا و رباخواری و تاثیرات آن برزندگی افراد است. «مدینه» زنی است که با اعتقادات و باورهای دینی و مذهبی پرورش یافته و در خانوده‌ای رشد کرده که سبک درست زندگی را آموخته و این کار را به فرزندان خود نیز آموزش

می‌دهد. در این سریال شخصیت زن قصه دچار چالش‌هایی می‌شود و در حقیقت خانوده کوچکی که در سریال اشاره شده، نماد جامعه‌ای است که وقتی با مشکلاتی روبرو می‌شوند به جای متلاشی شدن و درگیری اتحاد بیشتری برای حل مشکلات پیدا می‌کنند.

قصه مدینه قصه زندگی است و ریشه در واقعیت‌های اجتماعی دارد چه بسا نمونه‌های زیادی از زنانی چون مدنیه که برای شرافتمندانه زیستن، تن به رذالت زندگی نداده و حتی علی رغم اشتباهاتی که به خاطر غفلت یا فشار زندگی مرتکب می‌شوند باز به اصل خویش برمی‌گردند.

مدینه تلنگری است به آن آرمان شهر و مدینه فاضله اخلاقی که فراموش شده است. مدینه دعوت مخاطب به تأمل و تلنگر خویش است تا کمی به چگونه بودن و شدن خویش بیاندیشد و فضیلت‌های زیست اخلاقی را فراموش نکند. (خبرگزاری فارس)