انتشار کتابی در باره تجلی بازی در ادب فارسی

زیبایی‌های جهان آفرینش بی‌شمار است و جلوه‌های این زیبایی‌ها در قدرت و حیطۀ شناخت ما نیست؛ بنابراین ادبا برای ملموس‌کردن فهم آنها برای ما از اصطلاحات و فنون بازی‌های مختلفی همچون شطرنج، نرد و چوگان استفاده کرده‌اند و مسلم کسانی که از فنون این بازی‌ها آگاهی داشته باشند، درک بیشتری از این موضوع پیدا می‌کنند. مثلاً در بیان بسیاری از حالات روحی و روانی، مانند تواضع، شجاعت، تسلیم، شکر، قناعت و ... از این اصطلاحات بهره جسته‌اند و آنها را برای خواننده ملموس کرده‌اند.

به‌کارگیری الفاظ بازی در ادبیات، سهل‌ترین و راحت‌ترین راه برای بیان یک موضوع است؛ بیان شکل حرکات و نوع آلتی که در هر بازی به کار می‌رود، بیانگر چهرۀ زیبا و عملی است که خوب و بد آن در ضمیر انسان‌ها شناخته شده است و فقط با یک اشاره به نوع آلت یا حرکت می‌توان از بازی نتیجه گرفت و این زیباشناختی خود هنری فطری است که انسان آن را از خداوند گرفته است.

نگارش این کتاب، پژوهشی کتابخانه‌ای و نظری است؛ بدین معنا که ابتدا به بررسی نظرهای مختلف دربارۀ بازی و کارکردهای روان‌شناسی آن و نقش و تأثیر آن در آثار پرداخته است. سپس با مطالعۀ دیوان اشعار بزرگان ادب فارسی و امهات کتب نثر فارسی و یافتن مطالب مربوط به موضوع، کار دسته‌بندی شده و حاصل آنها به طور جداگانه در فصول مختلف تدوین شده است.

فهرست مطالب این کتاب بدین‌ترتیب است:

فصل اول: بازی‌شناسی: کلیات بازی، تقسیم‌بندی بازی‌ها، ذکر بازی‌ها و ورزش‌ها در هدایةالمتعلمین.

فصل دوم: سه بازی مهم در ادبیات فارسی: شطرنج و اصطلاحات آن، نگاهی به بزی نرد، چوگان‌بازی.

فصل سوم: پیوند بازی و روان‌شناسی: نظریه‌های روان‌شناختی بازی، ادبیات و روان‌شناسی، روان بازیگوش.

فصل چهارم: بازی از دیدگاه اجتماعی: ارزش اجتماعی بازی، کارکرد اجتماعی بازی، رابطۀ بازی و هنر در اجتماع، رابطۀ اقتصاد و بازی، اوقات فراغت و بازی، فرهنگ مردم و موسیقی و بازی.

فصل پنجم: بازیچه‌کردن بازی: تجلیات بازی در کاربردهای مختلف، بازی با شکل کلمات و حروف.

فصل ششم: دیدگاه اسلام دربارۀ بازی: نگرش اسلام به بازی در معانی مجازی، دیدگاه مکتب اسلام در تقسیم‌بندی سن کودک، بازی و ورزش‌های اسلامی، بازی‌های جایز در اسلام، بازی‌های ممنوع در اسلام، دیدگاه اسلام و دانشمندان ایرانی دربارۀ بازی.