نقش بو در روابط اجتماعی گوریل‌ها

ارتباطات اجتماعی پستانداران معمولا با استفاده از سیگنال‌های بصری، شنیداری و مواد شیمیایی برقرار می‌شود. حس شیمیایی در حقیقت قدیمی‌ترین حس به اشتراک گذاشته شده از سوی تمام موجودات زنده ازجمله باکتری‌هاست و شواهد و دلایل متعددی حاکی از آن است که انسان‌ها هم از طریق سیگنال‌های شیمیایی ارتباط اجتماعی بر قرار کرده و در اجتماعات شرکت می‌کنند.

با این حال درباره این نوع ارتباط در اجتماعات گوریل‌ها چیز زیادی نمی‌دانیم. در این مطالعه جدید، محققان برای درک بهتر ارتباطات از طریق سیگنال‌های شیمیایی در میمون‌ها با تمرکز خاص بر اجتماع وحشی گوریل‌های پشت نقره‌ای نر یا رهبر بالغ گروه در جمهوری آفریقای مرکزی به آنالیز قدرت بو در ارتباط با سطح برانگیختگی گوریل‌ها پرداختند.

دانشمندان عواملی را سطح افراطی انتشار بو در گوریل‌های پشت نقره‌ای را پیش‌بینی می‌کرد، تعیین کردند. آنها فرض کردند اگر گوریل‌ها از بو به‌عنوان یک سیگنال اجتماعی استفاده کنند (به جای این‌که فقط به‌عنوان نشانه‌ای از تحریک و استرس باشد) انتشار بویی که در زمینه ارتباطات اجتماعی مورد استفاده قرار می‌گیرد، می‌تواند بسته به نوع رابطه گوریل با دیگر گوریل‌ها متفاوت باشد.

نتایج به دست آمده حاکی از آن است گوریل‌های پشت نقره‌ای نر ممکن است از بو به‌عنوان یک شکل تغییر یافته ارتباطات اجتماعی استفاده کنند؛ جایی که سیگنال‌های شیمیایی ممکن است در چارچوبی خاص رفتار اجتماعی دیگر گوریل‌ها را تعدیل کند.

محققان بر این باورند ارتباط از طریق بو بین میمون‌ها ممکن است مختص جنگل‌های آفریقای مرکزی باشد. جایی که در آن به دلیل جنگل‌های انبوه و دید محدود باعث شده اتکا و اعتماد به دیگر حواس ضروری‌تر جلوه کند و بیشتر مورد نیاز باشد. تاکنون هیچ مطالعه‌ای به بررسی وجود و وسعت این‌که ارتباطات شیمیایی ممکن است باعث تعدیل رفتارها در میمون‌های بزرگ شود، انجام نشده بود.

phys.org / مترجم: آتنا حسن‌آبادی