ارزش هر طاعت به مقبولیت آن است تا نماز ما قبول نشود ارتقا نمی یابد و بالا نمی رود تا روزه ما پذیرفته نشود اثرگذار نیست و ارجی و اوجی ندارد. قبول اعمال به نیت و اخلاص و تقید و عبودیت در برابر خداست.
سی روز روزه گرفتیم و نماز به پا داشتیم امروز از او می خواهیم روز همان را مقرون به شکر و قبول قرار بده و آن گونه که تو و رسولت از آن راضی باشند.
آری، خداوند روزهای را ارزش می نهد و می پذیرد که آمیزه ای از پرهیز و ایمان باشد. در این حال شکر و سپاس الهی نسبت به عبادت بنده، همان مهر قبول اوست او آن هنگام طاعت را قبول می کند که «خداپسند» باشد الگوگیری از سنتهای او اطاعت و رضایت خدا را به همراه دارد.
طاعت و عبادتی که آلوده گناه باشد ارزشی ندارد دهانی که به روزه بسته شده اما به غیبت و تهمت همواره گشوده است، مهر روزه را هم شکسته!
شنیده ایم زنی زبان به غیبت گشود در حالی که روزه بود، پیامبر(ص) فرمود: برو بخور! دیگر روزه نیستی!
از خدا می طلبیم دل و زبانمان را از گناه دور بدارد و روزه ما را مقبول و مورد رضایت خود پیامبر و اهل بیتش قرار دهد و مهر «شکر» و «قبول» آنها را بر آن ثبت کند.(مهر)
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
شاهین بیانی در گفتوگو با «جامجم»:
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد