این داستان، حکایت گزارشی است که روز گذشته خبرگزاری تخصصی کتاب وابسته به معاونت امور فرهنگی وزارت ارشاد منتشر کرد، با این مضمون که دولت آقای هاشمی رفسنجانی بیشترین و دولت آقای احمدینژاد دارای کمترین شمارگان کتاب بوده است که البته بر اساس آمارهای رسمی و موجود ادعای دقیق و درستی است اما نکته اینجاست که چرا از میان آمارها و شاخصهای متعدد مطالعه ناگهان شاهد تهیه این گزارش و قرار گرفتن آن در صدر خبرهای یک خبرگزاری هستیم که رابطه مستقیمی با وزارت ارشاد دارد، آیا بررسی دیگر شاخصهای مطالعه که گاه بسیار مهم تر هستند و مقایسه آن در دولتهای مختلف، همین نتایج را در بر خواهد داشت یا ارائه این تک شاخصه حکایت همان نادیده گرفتن لیوان پر از نوشیدنی است و دیدن سر خالی آن؟ بگذارید با هم مروری کوتاه داشته باشیم به برخی آمارهای حوزه کتاب و کتابخوانی در سالهای گذشته، در سال پایانی دولت آقای هاشمی یعنی 1376 تعداد کل کتابهای منتشر شده، حدود 15 هزار جلد بوده است و در سال پایانی دولت آقای احمدینژاد این رقم به 64 هزار جلد میرسد که رشدی بیش از چهار برابر داشته است.
شمارگان کل انتشار کتاب در سال 1376 هم 83 میلیون بوده است که در سال 92 این رقم به 157 میلیون میرسد.
سال 84 و در سال پایانی حضور آقای خاتمی، 1600 باب کتابخانه عمومی در کشور وجود داشته است که این تعداد در پایان دولت دهم به حدود3000 باب افزایش یافته است.
سال 84، تعداد اعضای کتابخانههای عمومی یک میلیون نفر بوده که این تعداد به 5.2 میلیون نفر افزایش یافته است البته نگارنده به عملکرد فرهنگی دولتهای نهم و دهم بخصوص در حوزه کتاب، انتقادهای بسیاری داشته و بیشتر آنها در همین روزنامه منتشر شده است، اما ای کاش کمی عادلانهتر، منصفانهتر و البته حرفهایتر به تسویه حسابهای سیاسی مان در حوزه فرهنگی بپردازیم.
سینا علیمحمدی - دبیر گروه فرهنگ و هنر
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
دانشیار حقوق بینالملل دانشگاه تهران در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
یک پژوهشگر روابط بینالملل در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح کرد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتوگو با امین شفیعی، دبیر جشنواره «امضای کری تضمین است» بررسی شد