24 مرداد، اشغال پاوه از سوی حزب دمکرات

هجری شمسی

مرداد 1315

میرزامحمد حسین نایینی استاد حوزه علمیه نجف اشرف در گذشت. وی در سال 1239 ش (1276 ق) در نائین متولد شد. در اصفهان نزد میرزا محمدباقرنجفی، حکیم جهانگیرخان قشقایی و ابوالمعالی کلباسی کسب علم نمود، سپس به عتبات رفت و در سامرا نزد میرزای بزرگ شیرازی و سیدمحمد فشارکی و سپس در کربلا نزد سیداسماعیل صدر و در نجف نزد آخوند خراسانی سال‏ها تحصیل نمود. میرزای نایینی از آن پس خود در شمار مدرسان تراز اول حوزه علمیه نجف درآمد. در روزگار وی، نهضت مشروطیت اتفاق افتاد و نایینی به همراه آخوند خراسانی نقش مهمی در پیروزی آن داشتند. نگارش کتاب تنبیه الامه از سوی نایینی یادگار این دوره است. زمانی که انگلیس بر عراق تسلط داشت وی به همراه دیگر علمای حوزه نجف اعتراض خود را نسبت به استیلای حاکم کافر بر کشور مسلمان اعلام کرد. از این رو انگلیس، نایینی و دیگر علمای معترض را به نقاط دیگر تبعید کرد. نایینی به همراه سید ابوالحسن اصفهانی به ایران آمد و بعدها به واسطه فشار علما و مردم و عذرخواهی پادشاه عراق، وی مجدد به نجف بازگشت. نایینی بعد از 80 سال زندگی درگذشت.

24 مرداد 1358

پاوه در با حمله احزاب چپ به ویژه حزب دموکرات به مهاباد اشغال شد. افراد مسلح حزب منحله دموکرات همه راه‏های ورودی شهر پاوه در استان کردستان را به محاصره و کنترل خود درآورد و به گروهان‏ها و مراکز سپاه پاسداران یورش برد. آنان پس از به دست گرفتن تمام نقاط حساس شهر و ارتفاعات مهم منطقه، به کشتار مردم دست زدند. با فرمان امام خمینی مبنی بر آزادی سریع این شهر، با تدبیر دکتر چمران و سرلشکر فلاحی در نبردی سنگین، شهر پاوه آزاد شد.

24 مرداد 1362

نخستین دوره مجلس خبرگان با پیام امام خمینی افتتاح شد. اولین دوره انتخابات مجلس خبرگان رهبری در نوزدهم آذرماه ۱۳۶۱ش برگزار شد و نزدیک هجده میلیون نفر در این انتخابات شرکت کردند و ۷۵ نفر از نمایندگان مجلس خبرگان تعیین شدند و ‌انتخاب بقیه نمایندگان به دور دوم انتخابات موکول شد.

هجری قمری

18 شوال 598

محمد بن احمد بن ادریس حلّی فقیه بزرگ شیعی درگذشت.ابن‏ادریس دارای آثار گرانبهای چندی است که معروف‏ترین آن‏ها کتابِ "السرائر" از کتب بدیع فقهی می‏باشد که ارزش و اعتبار آن، پس از قرن‏ها به قوَّت خود باقی است. این کتاب علاوه بر اهمیَّت فقهی، به علت دارا بودنِ گزیده‏ای از احادیث، ارزش حدیثی قابل توجهی دارد. این عالم بزرگ مسلمان سرانجام در 18 شوال سال 598 قمری در 55 سالگی دار فانی را وداع گفت.

18 شوال 1254

میرزا حسین نوری عالم و فقیه شیعی درگذشت. وی از محدث برجسته جهان تشیع بود و اخبار حفظ القرآن و شاخه‏ طوبی از جمله آثار وی هستند. همچنین ده‏ها عالم فاضل در محضر این محدث بزرگوار حاضر شده که حضرات آیات شیخ آقابزرگ تهرانی، شیخ عباس قمی، محمدحسین کاشف الغطاء، سیدعبدالحسین شرف الدین عاملی، شیخ فضل اللَّه نوری، شیخ محمدتقی بافقی، میرزا جواد ملکی تبریزی و... از آن جمله‏اند. سرانجام این عالم بزرگوار در سال 1320 ق در 66 سالگی رخ در نقاب خاک کشید و در حرم امام علی(ع) مدفون شد.

میلادی

15 اگوست 1769

ناپلئون بناپارت امپراتور فرانسه به دنیا آمد. وی مدتهای فرمانده نیروهای فرانسوی در ایتالیا بود و بواسطه خدماتی که ارائه داده بود به مقام کنسول اولی فرانسه رسید. ناپلئون در این دوران همزمان با فتوحات نظامی، در تدوین قانون اساسی جدید فرانسه نیز نقش داشت . او بعدها خود را کنسول مادام العمر فرانسه خواند. نشانه ها حاکی از آن بود که او به فکر گسترش اختیارات خود است و در نهایت در سال 1804 خود را امپراتور فرانسه خواند. دوران ده ساله امپراتوری خود را با فتوحات پی‏درپی و گسترش قلمرو امپراتوری خود در سراسر اروپا آغاز نمود. اما حمله ناپلئون به روسیه در سال 1812م پایان این فتوحات بود. با شکست او در این لشکرکشی، برخی کشورهای اروپایی از جمله انگلستان، روسیه، پروس، اتریش و سوئد که از قدرت گرفتن روزافزون ناپلئون واهمه داشتند، با تشکیل اتحادی علیه وی، امپراتوری ناپلئون را به اضمحلال کشانده و او را در بیستم آوریل 1814م به جزیره ای در دریای مدیترانه تبعید کردند. با این حال ده ماه بعد، ناپلئون بار دیگر با تدارک مقدماتی به فرانسه بازگشت و حکومت را در دست گرفت. ولی حکومت دوم ناپلئون نیز بیش از یک‏صد روز به طول نینجامید و اتحاد جدیدی علیه او به سرعت ایجاد شد. با شکست دوباره بُناپارت از نیروهای انگلیس، پروس و بلژیک در نبرد واترلو، زندگی سیاسی وی نیز پایان یافت و این بار به جزیره دور افتاده سنت هلن در اقیانوس اطلس تبعید شد. ناپلئون بُناپارت از سال 1815 تا 1821م به مدت شش سال در این جزیره به سر برد تا اینکه در پنجم مه 1821م در 52 سالگی درگذشت.

15 اگوست 1947

استقلال هند از استعمار انگلیس آغاز شد. نهضت استقلال‏ طلبی در شبه قاره هند در سال‏ های دهه 1930م اوج گرفت و طی سال‏های جنگ دوم جهانی قدرت بیشتری یافت. این امر انگلیسی‏ها را وادار کرد که بلافاصله بعد از پایان جنگ، آمادگی خود را برای اعطای استقلال به این کشور اعلام کنند. ولی آنان در عین حال با ایجاد اختلاف بین رهبران هندو و مسلمان از تحقق یافتن این امر جلوگیری می‏کردند. این اختلافات سرانجام با توافق درباره تقسیم هندوستان به دو کشور هند و پاکستان حل شد و قانون استقلال هند که منجر به تشکیل دو حکومت جداگانه در هندوستان شد، روز هجدهم ژوئیه 1947م از تصویب پارلمان انگلیس گذشت.