فصل سرد کشتار پرندگان مهاجر

هر سال با پایان یافتن نیمه نخست سال، کوچ پرندگان مهاجر به کشورمان آغاز شده و هزاران پرنده رنج کیلومترها سفر را پشت‌سر می‌گذارند تا در تالاب‌ها و زیستگاه‌های استان‌های شمالی کشور برای مدتی ساکن شوند، اما چند سالی است که شکار افراطی پرندگان مهاجر خطر انقراض برخی گونه‌ها مانند درنای سیبری، قوی فریادکش، قوی گنگ، عروس غاز، اردک بلوطی، اردک سرسفید و خروس کولی دم سفید را افزایش داده است.

در این میان حدود 90 درصد از دو میلیون قطعه پرنده‌ای که هر سال به کشورمان مهاجرت می‌کنند در تالاب‌ها و زیستگاه‌های استان‌های گیلان، مازندران، خوزستان، هرمزگان، سیستان و بلوچستان و فارس ساکن می‌شوند، اما نکته اینجاست که شکارچیان و صیادان با شکار افراطی تهدیدی برای آنها به حساب می‌آیند.

برای نمونه بسیاری از صیادان دام‌های هوایی بزرگی برپا می‌کنند که آن‌قدر وسیع است که هر پرنده‌ای در آنها به دام می‌افتد.

با آغاز مهاجرت پرندگان مهاجر به کشورمان تعدادی از سازمان‌های مردم نهاد نامه‌ای به رییس سازمان محیط‌زیست نوشته و خواستار جلوگیری از نسل‌کشی پرندگان مهاجر در فریدونکنار شده‌اند.

در بخشی از این نامه آمده است: بحث صید پرندگان و دامگاه‌های منطقه فریدونکنار سال‌هاست در فهرست مشکلات محیط زیست کشور قرار گرفته و به نظر می‌رسد برخلاف همه تلاش‌های مردمی و دولتی، معضل کماکان برقرار است.

این در حالی است که تجربه ثابت کرده برخورد‌های قهری با صیادان و شکارچیان نمی‌تواند مانع کشتار پرندگان مهاجر شود، زیرا بسیاری از آنها ادعا می‌کنند دامگاه‌ها به آنها به ارث رسیده و منبع اصلی درآمدشان است به همین علت باید جایگزین‌هایی برای این افراد در نظر گرفته شود.

برای نمونه با ایجاد سایت‌های پرنده‌نگری و جلب توریست می‌توان مشکل اشتغال و درآمد این اشخاص را جبران کرد.

افزون بر این سازمان حفاظت محیط زیست باید با کمک استانداری‌های استان‌های شمالی کشور نظارت دقیقی بر بازارهای محلی و رستوران‌ها داشته باشد تا خرید و فروش گونه‌های در خطر انقراض به آسانی امکان‌پذیر نباشد.‌

علاوه بر این با توجه به کمبود نیرو در یگان حفاظت محیط‌زیست مسئولان این سازمان باید از توانایی سازمان‌های مردم نهاد نیز برای آموزش بومیان منطقه استفاده کنند.

مهدی آیینی - گروه جامعه