نامداری‌: چادری‌ام؛ اما نان چادر را نخورده‌ام!

خبرگزاری دانشجو درباره این مجری نوشته بود:​

«شکی نیست که اگر نامداری چادر به سر نداشت یقینا‌ این قدر برای جامعه مهم نمی‌شد. یعنی مردم او را بعنوان یک دختر چادری پذیرفته‌اند. و ‌این یعنی مردم از او انتظار چادری بودن دارند ... او اگرچه جلوی دوربین چادر روی سر دارد اما خودش به دست خودش عکسهایی منتشر می‌کند که نه تنها بدون چادر است. که حجابش هم محل بحث است.»

در بخش‌هایی از جوابیه «آزاده نامداری» آمده است:

به کسی انگِ نفاق و دورویی زدن، تهمتِ بی‌حیایی و بی‌دینی بستن، جرات می‌خواهد. متاسفم! من از این جرات‌ها ندارم. فقط می‌توانم درباره خودم حرف بزنم، فقط می‌توانم درباره خودم قضاوت کنم؛ چون خودم را (نعوذبالله) جای خدا نمی‌گذارم که دیگران را با عکسی و شرحی بهشتی و جهنمی کنم یا با برداشت خودخوانده‌ای حکم صادر کنم و روی سایت‌ها و رسانه‌ها قرار دهم.

من اهل رجز خواندن نیستم (که اگر بودم و حدس می‌زدم به نتیجه‌ای می‌رسد، مثل خیلی‌های دیگر تهدید می‌کردم به شکایت قضایی برای آن همه ناسزا و شکستن حریم خصوصی). می‌بینید؟ من حتی جوابیه نوشتن هم بلد نیستم (که اگر قصدش را داشتم، برای آن سایت می‌فرستادم)، فقط می‌خواهم بنویسم که من، آزاده نامداری‌ام؛ با همین مختصات و با همین سبک زندگی. شادم، پر انرژی‌ام و به اعتقاداتم با همه وجود ایمان دارم.

من، آزاده نامداری‌ام؛ چادری‌ام ولی هیچوقت نان چادر را نخورده‌ام، ادای اعتقاد درنیاورده‌ام. برعکس؛ اگر اهل نفاق بودم، هیچوقت زندگی‌ام را با دوستانم به اشتراک نمی‌گذاشتم. مثل خیلی‌ها پشت همان نقاب‌های ظاهرالصلاحی پنهان می‌شدم.

من، آزاده نامداری‌ام؛ نمی‌فهمم تصویر یک مهمانی زنانه با پوشش اسلامی (ولی بدون چادر) چه ربطی به دین آدم‌ها دارد؟ نمی‌دانم هم‌غذایی با زوج جوان و یک کامنت ناشناس چه ارتباطی با یک سایت سیاسی پیدا می‌کند؟ نمی‌شناسم آدم‌هایی را که حرمت را و اعتقاد را تنها در ظاهر خلاصه می‌کنند؛ ریختن آبروی یک نفر (که می‌گویند از حرمت خانه خدا بالاتر است) و تهمت زدن به آدم‌ها برایشان اهمیتی ندارد، ولی چادر رنگی در کنار غار حرا، می‌شود بهانه حرمت‌شکنی.

من آزاده نامداری‌ام؛ چادر رنگی را دوست دارم و در خانه خدا هم همراهش دارم چون خدای من، مهربان‌تر از تنگ‌نظری آدم‌هاست و می‌دانم که زیباست و زیبایی را دوست‌تر دارد.

من، آزاده نامداری‌ام؛ مدت‌هاست از تلویزیونی که -به قول شما- الگویش هستم، دورم. نه با خانواده و اعوان و انصارم در برنامه‌ای حاضر می‌شوم و نه آنتن تمام‌وقت زنده‌ای در اختیارم هست. مانده همین پیج محدود اینستاگرام. اگر می‌خواهید آن را از من بگیرید، اگر می‌خواهید چادر را از سرم بکشید، اگر برنامه‌ای برای محدودیت بیشترم ریخته‌اید، شما را به خدا قسم می‌دهم که «دین» را ملعبه بازی‌تان نکنید.

من آزاده نامداری‌‌ام و فقط دلم ‌می‌خواهد به سردبیر و مسئول آن سایت بگویم: بله! چادر من عطر یاس فاطمه (سلام الله علیها) را نمی‌دهد (هیچوقت خودم را در آن حد و اندازه نمی‌دانم)، ولی کجای مطلب شما، بوی رفتار علوی و حسینی داشت؟ در کدام رفتار ائمه ما اثری از تجسس و حرمت‌شکنی دیده‌اید که چنین می‌کنید؟ آقای سردبیر، کلیک‌هایتان نوش جان! عزاداریِ «محرمِ» نیامده‌تان قبول... (نامه نیوز)