تعلیم و تربیت دینی نیازمند ساز و کار تشخیص مسائل

این که وزارت آموزش و پرورش به عنوان نهاد اصلی اجرای سیاست‌های آموزشی و تربیت نسل آینده کشور، به مساله آموزش و پرورش دینی دانش‌آموزان توجه دارد، شایان قدردانی است اما باید به خاطر داشته باشیم که مساله تعلیم و تربیت اسلامی تقریبا از سال‌های اولیه انقلاب اسلامی مورد توجه برنامه‌ریزان و مدیران نظام آموزشی کشور بوده است ولی طی این سال‌ها به کرات از سوی صاحب‌نظران حوزه اندیشه دینی، انتقادهایی به نحوه تدوین کتب درسی در این زمینه و نیز کیفیت آموزشی آنها وارد شده است.

به نظر می‌رسد عمده این انتقادات معطوف به نبود مساله محوری در تعلیم و تربیت دینی است، زیرا مسائل دینی هرنسل متناسب با وضع اجتماعی آن نسل، متفاوت است و البته دین کامل، به تناسب هر زمان، پاسخ‌های مناسب و درخوری به نیازهای بشر دارد.

آنچه در تدوین و برنامه‌ریزی برنامه تعلیم و تربیت اسلامی در نظام آموزش و پرورش باید مدنظر قرار گیرد، آشنایی با مسائل و معضلات زمانه است؛ مسائل و معضلاتی که دانش‌آموزان در خانواده، مدرسه و عرصه اجتماع و نیز در ارتباط با رسانه‌ها و نیز بازی‌های رایانه‌ای، با آنها درگیرند.

نظام تعلیم و تربیت دینی مناسب، باید سازوکاری را برای تشخیص و بررسی نیازها و مسائل هر نسل از دانش‌آموزان طراحی کند و از طریق این سازوکار تعلیم و تربیت دینی را به شکلی پویا و کارآمد اجرایی کند.

حسین برید - جام‌جم