می روم به طویله
پادشاهی شعری ساخت و بر ملک الشعرای دربار خویش خواند.
او گفت: شعر متوسط است و در خور قدر پادشاه نیست.
ملک بر آشفت و امر کرد او را در طویله به آخور بستند. پس از چند روز شفاعت کردند و شاه او را عفو کرد.
مدتی بعد شاه شعری دیگر سرود و به ملک الشعرا داد و گفت: بنگر نیک است؟
ملک الشعرا بخواند و به شتاب راه در پیش گرفت.
پادشاه گفت: کجا می روی؟
گفت: به طویله .
منبع: امثال و حکم دهخدا، ج4،ص1776
تازه ها
پیشنهاد سردبیر
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
جنبش مردمی سوریه
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
زمان دیپلماسی برای حمایت از مقاومت
عضو دفتر حفظ و نشر آثار رهبر انقلاب در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح کرد
نقش ویژه اهالی اندیشه، رسانه و هنر در مقابله با تهدیدات نرم
گفت و گو
