معیاری برای سنجش شعور اجتماعی

همه خوب می‌دانیم؛ شعور اجتماعی افراد یک جامعه، در پیشبرد اهداف فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی سرمایه گرانقدری است که منجر به تشویق افراد به همکاری و مشارکت در تعاملات اجتماعی و کاهش یا رفع معضلات اجتماعی می شود. ارتقا سطح شعور اجتماعی تنها به عملکرد مسئولان بر نمی گردد بلکه به میزان توجه و تعهد افراد جامعه به معیارهای کلیدی و موثر در رشد و توسعه این سرمایه اجتماعی نیز بر می گردد.

در واقع ، سرمایه اجتماعی را می توان در کنار سرمایه های اقتصادی و انسانی ، بخشی از ثروت ملی به حساب آورد که بستر مناسبی برای بهره برداری از سرمایه انسانی و فیزیکی (مادّی) و راهی برای نیل به موفقیت قلمداد می شود . بدون سرمایه اجتماعی ، هیچ اجتماعی به هیچ سرمایه‌ای نمی‌رسد،به طوری که بسیاری از گروه ها، سازمان ها و جوامع انسانی ، بدون سرمایه اقتصادی و صرفا با تکیه بر سرمایه انسانی و اجتماعی توانسته اند به موفقیت دست یابند ، اما هیچ مجموعه انسانی ، بدون سرمایه اجتماعی نمی‌تواند اقدامات مفید و هدفمندی انجام دهد.

شلوغی خیابان ها، بزرگراه‌ها و اتوبان ها در شهرهای مختلف، مخصوصاً تهران و افزایش تعداد خودروهای تک سرنشین در ساعات اولیه صبح حکایت آزار دهنده‌ای است که حرفهای بیشماری همچون توزیع ترافیک به همه ساعات روز، اتلاف بیشتر سرمایه ها، تشدید خستگی ها، هدر رفتن انرژیهای اول صبح و کوفتگی های اعصاب و روان را با خود به همراه دارد.

سوالی ساده؛ ما چقدر در تشدید این حکایت ها نقش داریم؟ چقدر با انجام حرکات مارپیچ، سبقت از سمت راست، راهنما نزدن ها و وقوع تصادفات ناشی از آن و رفتارهای دیگر رانندگی در برابر دیگران مسئولیم ؟

استاد بزرگواری می گفت "اکثر مردم ایران معتقدند که اکثر مردم ایران در رانندگی بی فرهنگ هستند" یعنی هر کدام از ما، فقط موافقیم انگشت اتهام خود را به سوی دیگرانی بگیریم که بسیار شبیه خود ما هستند.فارغ از نیم نگاهی به نحوه رانندگی خود.

چند نفر از ما در ترافیک های سنگین صبحگاهی که تقریباً همگی برای رسیدن به موقع به محل کار استرس و عجله داریم؛ خود را متقاعد کرده‌ایم که " امروز بین خطوط رانندگی میکنم حتی اگر رانندگانی با نحوه رانندگی خود، مرا از خط بیرون کنند؟" چند بار و چند روز سعی کردیم صبوری به خرج دهیم و بار دیگر بین خطوط بازگردیم ؟

همه خوب می‌دانیم اگر صبورتر باشیم و با هدف ترویج و تقویت فرهنگ رانندگی به وظیفه اجتماعی خود عمل کنیم ، بدون شک در مدت زمانی نه چندان طولانی شاهد بهتر شدن وضعیت تردد در سطح معابر خواهیم بود.

شرط این بهره مندی آن است که هر کدام از ما بپذیریم که در مقابل نحوه رانندگی خود در سطح معابر مسئول هستیم حتی اگر دیگرانی حاضر به پذیرش این مسئولیت نباشند.ما نه تنها موظفیم به خاطر داشته باشیم که زدن راهنما به هنگام گردش ها، ممانعت از سبقت گرفتن از سمت راست خودروها ، رانندگی بین خطوط جز وظایف قانونی و همیشگی ماست بلکه تعهدمان به انجام هر یک از وظایف قانونی، مسئولیتی دیگریست که ضرورت توجه به آن اجتناب ناپذیر است.

رشد و ارتقا فرهنگ عمومی وابسته و نیازمند به شعور بالای اجتماعی تک تک اعضای جامعه است که برگرفته از شخصیت هر یک از ما است.شعوری که هر یک از ما خود را دارای آن می دانیم و بر اساس آن یکدیگر را قضاوت می‌کنیم .

دیگر زمان آن گذشته است که با نشانه گرفتن دیگران آنها را متهم کنیم .دنیا، دنیای ارتباطات و عصر استفاده از فناوری های نوین ارتباطی است.بی شک بسیاری از ما این روزها با نرم افزارهایی همچون وایبر، واتس آپ و بسیاری دیگر با یکدیگر در ارتباط هستیم. استفاده کنندگان از فناوری‌های ارتباطی در حال ارسال یک پیام نامحسوس هستند؛ " من فردی مدرن و به روز هستم. "

چند نفر از ما مدرن ها در خلال همه پیام های شوخی و جدی که در دنیای مجازی برای یکدیگر ارسال می کنیم به یکدیگر یادآوری می کنیم که به خاطر راحتی خودمان، خانواده، دوستان و هموطنانمان اصول رانندگی و فرهنگ ترافیک را رعایت کنیم تا بهتر و راحت تر زندگی کنیم و در قضاوت های بین المللی در بالاترین سطح شاخص ها قرار گیریم.

سهیلا فلاحی -خبرنگار جام جم آنلاین