متحدان آمریکا در دام خودساخته

این دام که از اولین روزهای پیروزی انقلاب اسلامی گشوده شده، مرتبط با افرادی است که به دلایل مختلف از کشورمان گریخته و با طرح ادعای خصومت با نظام سیاسی برخاسته از انقلاب 57، توانسته‌اند پناهندگی سیاسی اخذ کنند. این افراد که در میان آنها جمعی کلاهبردار، تروریست، قاچاقچی و مجرمانی با اتهاماتی دیگر از این دست نیز وجود دارد، هر یک ظرفیت تبدیل شدن به یک «هارون مونس» را داشته و با توجه به پرونده‌هایی که دارند، از استعداد بالایی برای ناامن کردن کشورهای میزبان برخوردارند و این نکته‌ای است که برخی دولت‌ها به‌دلیل خصومت با کشورمان کمتر به آن توجه کرده‌اند. یکی از بارزترین مصادیق این بحران برای کشورهای غربی، موقعیت گروه تروریستی منافقین است. همان گروهی که نه فقط نقش مهمی در آشفتگی عراق پس از سقوط صدام داشت، بلکه اکنون کوچ اجباری معدود اعضای باقیمانده آن به برخی کشورها از جمله آلبانی، می‌تواند تهدیدکننده این کشورها بوده و گستره تحرکات تروریستی آنها را که در ایران تجربه شده، به دیگر نقاط جهان منتقل کند.

نکته حائز اهمیت در رابطه با نقش منفی این پناهندگان در کشورهای دیگر، بدنام ساختن نام «ایران» و افزایش نگرش منفی نسبت به ایرانیان است. آنچه بتازگی در سیدنی استرالیا رخ داد، بهترین شاهد بر این مدعاست که استفاده ابزاری از پناهندگان سیاسی و منسوب کردن اقدامات آنها به ایرانیان، می‌تواند تکمیل‌کننده پازل ایران‌هراسی و در عین حال عامل بحران‌آفرینی در کشورهای میزبان بوده و این همان نکته‌ای است که باید مورد توجه کشورهایی باشد که با دست و دلبازی به استقبال این پناهندگان رفته‌اند.

با توجه به نقش مخرب تروریست‌های پناهنده در دیگر کشورها، به‌نظر می‌رسد تهران می‌تواند با تکیه بر تجربه سیدنی، گامی در جهت استرداد پناهندگان خطرناک به کشور برداشته و ضمن محاکمه آنها در دادگاه‌های داخلی، مانع از زیرسوال رفتن فرهنگ ایرانی در سطح جهان به سبب اقدامات افرادی شود که فقط با طرح ادعای مخالفت با نظام سیاسی کشورمان توانسته‌اند زیر چتر حمایتی دولت‌های ضدایرانی قرار گیرند.

مصطفی انتظاری‌هروی / گروه سیاسی