گاه هم باید از مردی نوشت که وقتی نام او بر زبان میآید غربت او بغض را در گلو میگذارد و هیچ جای سخن باقی نمیماند و واژهها خیس اشک میشود؛ چشمها بارانیمیشوند و قلبها طوفانی.
گاه باید از پیامبر خاتم نوشت که رحمهللعالمین بود و دنیا و آخرت را در کنار هم قرار داد و هر دو سرا را برای رستگاری به تصویر کشید و سعادت و بهروزی را مرهون نگاه درست به هر دو جهان دانست.
گاه باید از سبط اکبر او نوشت که کریم بود و سخاوتمندیاش زبانزد همگان بود و مهتاب نیمه شبهای مدینه آفتاب وجودش را هر شب در کوچههای سخاوتمندی دیده بود.
چه شبهایی که انبان به دوش راهی کوچههای مدینه میشد و خانه یتیمان را در میزد. گاه باید از مردی نوشت که علی علیه السلام پس از غسل و کفن بدن پاکش، کفن را از صورتش کنار زد و با قلبی شکسته و اندوهگین، او را مورد خطاب قرار داد و فرمود: «پدر و مادرم به فدایت! با رحلت تو، رشته نبوّت و وحی الهی و اخبار آسمانها منقطع شد. گر ما را به شکیبایی در برابر ناگواریها دعوت نفرموده بودی، چنان در فراق تو اشک میریختم که چشمههای اشک چشمانم را خشک میگردانیدم، حزن و اندوه ما در این مصیبت، همیشگی است، گرچه این مقدار از حزن و اندوه در مصیبت فقدان تو بسیار ناچیز است، اما چارهای جز این نیست. پدر و مادرم به فدایت! ما را در سرای دیگر به یاد آور و در خاطر خود نگاه دار.
گاه هم باید از حسن بن علی(ع) نوشت که غیر از او کسی اینچنین نمیتواند از دنیا دل ببرد.
حضرتش فرمود: آنچه را که از امور دنیا طلب کردی و به دست نیاوردی، چنان انگار که به آن هرگز فکر نکردهای.
آری! پیامبر منادی دعوت به خوبیها، تعقل و خردورزی و حقیقت و راستی و درستی بود که جاهلیت را از جهالت خویش رهایی داد.باید از نامهربانی زمانه هم شکوه کرد و از تنهایی حسن بن علی نوشت و از صلح نامهای که امضایش کرد، گفت و بر آن گریه کرد.
محمد خامهیار - جامجم
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
یک کارشناس روابط بینالملل در گفتگو با جامجمآنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد