رغبتی: می‌توانیم مربی خوب داخلی بسازیم

در حال حاضر ریاست کمیته به عهده نصرالله سجادی، معاون ورزش قهرمانی، علی رغبتی، دبیر کمیته، شهنازی دبیرکل کمیته ملی المپیک، مدیرکل حراست و مدیرکل حقوقی وزارت، دو نفر کارشناس رشته مورد نظر،‌ حقوقدان رشته مورد بحث و رئیس فدراسیون مورد نظر از اعضای کمیته هستند.

علی رغبتی دبیر کمیته نظارت بر مربیان خارجی درباره قراردادهایی که با این مربیان بسته می‌شود، می‌گوید: ما نوع قرارداد، توقع و رزومه مربیان را بررسی می‌کنیم. باید بدانیم مربی‌ای که قرار است پیراهن تیم ملی را بر تن کند، شأن و منزلت این پیراهن را دارد یا خیر؟ از طرفی چون هزینه‌های ارزی آن را وزارت ورزش و جوانان تامین می‌کند، باید بدانیم که این پولی که قرار است تامین شود مربی مورد نظر می‌تواند توقعات را برآورده کند یا خیر؟ بعد از این‌که کمیته نظرش را اعلام کرد شورای برون‌مرزی هم باید نظر نهایی و درواقع مجوز کار مربیان را صادر کند که این مجوز برای مالیات و ورود و خروج مربیان لازم است.

رغبتی ورود مربیان خارجی به ورزش ایران را رد نمی‌کند، اما از طرفی بحث خودکفایی در این زمینه را قبول دارد و می‌گوید باید به سمتی برویم که در برخی رشته‌های ورزشی با توجه به پتانسیل‌ها و ظرفیت‌های موجود روی پای خودمان بایستیم.

مدیرکل دفتر برنامه‌ریزی و نظارت وزارت ورزش و جوانان ادامه می‌دهد: در المپیک لندن 11 مدال از 12 مدال ما را ورزشکارانی گرفتند که مربیان ایرانی داشتند. ما در کشتی، وزنه‌برداری، تکواندو و کاراته می‌توانیم منشأ تحول در دنیا باشیم، اما از طرفی نقش مربی خارجی را که در بیشتر ورزش‌های ما تناسب پیدا کرده است، نباید نادیده بگیریم. مربی با فرمول امروز که موفق شد نمی‌تواند تضمینی برای موفقیت فردا بدهد این خود رویکرد به فناوری و تکیه بر دانش نو مربیگری را نشان می‌دهد و دوری از تکروی و تکرار در اموری که نیازمند رسیدن به تجربه‌های متفاوت است.

دبیر کمیته نظارت بر مربیان خارجی می‌گوید: دانش عملی در میادین بین‌المللی، تجربه‌، اطلاعات آکادمیک، کاوش و تحقیق از پارامترهای اصلی گزینش مربیان خارجی است و این‌که چقدر مورد تائید مربیان و همکاران خود در ورزش خاص است. طبیعی است در ورزش باید از افرادی استفاده کنیم که تجربه موفق قبلی داشتند کسانی مانند ولاسکو در والیبال. او خمیر مایه والیبال ایران را بدرستی تشخیص داد و می‌دانست چگونه می‌تواند راه پیموده شده در والیبال را به مرزهای جهانی این ورزش نزدیک‌تر کند.

رغبتی می‌گوید: همیشه کار برابر آنچه قابل انتظار است، پیش نمی‌رود و گاهی وقت‌ها نیز به دلیل نتیجه نگرفتن تیم‌های ورزشی با مربیان خارجی آسیب دیده‌ایم.

وی درباره تعدادی از ورزشکاران خوب که وقتی به سن بازنشستگی می‌رسند، به فکر ادامه ورزش با ورود به کار مربیگری هستند، می‌گوید: برخی کشورها برای ورود مربی به سیستم ورزش خود استانداردهایی دارند و بحث شکل‌گیری شخصیت ورزشکار در استخدام مربیان حتی از نوع خارجی مورد توجه است. این‌که دانش یک مربی چگونه باید اندازه‌گیری شود، از پرسش‌های مهمی است که کمیته با آن روبه‌روست. آیا باید به کارت مربیگری اکتفا کرد؟ آیا رزومه مربیان می‌تواند ما را از نیات درونی آنها آگاه کند؟ تطبیق توانمندی‌های یک مربی با مطالبات و انتظارات ما باید چگونه باشد؟

رغبتی ادامه می‌دهد: عمر دوران ورزشی ورزشکار محدود است و می‌تواند در ادامه به مربیگری روی بیاورد، اما بسیاری از ورزشکاران خوب یا ستاره ما لزوما مربیان موفقی نمی‌شوند. نمونه‌هایی هم در دنیا وجود دارند. مربیانی که اصلا در آن رشته ورزشی موفق نبودند یا اهل آن ورزش نبودند، اما در جهان مطرح شدند. عکس این موضوع هم مصداق دارد. ستاره‌ای مانند بکن‌باوئر بدون تجربه مربیگری تیم ملی آلمان را قهرمان می‌کند.

ما باید ساز و کار مناسب را برای رسیدن به خودکفایی در برخی رشته‌های ورزشی فراهم کنیم. من خودم موافق حضور مربیان ایرانی در راس برنامه‌های تیم‌های ملی هستم، اما باید یکسری پیش‌نیازها را در نظر بگیریم و شرایط را برای ورود مربیان داخلی به این عرصه فراهم کنیم، ضمن این‌که نباید استفاده از مربیان داخلی به منزله دیوار کشیدن دور خودمان تلقی شود. باید از دانش خارجی‌ها بهره بگیریم. در نهایت دو هدف عمده و اساسی از کار با مربیان ایرانی دنبال می‌شود. ابتدا فرهنگ و دانش مربیان کشورمان را به دنیا نشان داده‌ایم و سپس ارزی را که قرار است از کشور خارج شود حفظ کرده‌ایم.