2 جنایت برای وصول طلب

اواسط دی ماه امسال بود که زن جوانی به دادسرا مراجعه کرد و از ناپدید شدن همسرش خبر داد. او گفت: «همسرم در کار خرید و فروش ملک و زمین است و روز گذشته یکی از دوستانش به نام قاسم با او تماس گرفت و کامران به‌دنبال تماس او از خانه خارج شد. کامران و قاسم باهم شریک هستند و برای دیدن ملک، همیشه باهم می‌رفتند. بعد از مدتی، وقتی دیدم از همسرم خبری نیست با تلفن همراهش تماس گرفتم اما پاسخ نداد. هوا تاریک شده بود که با قاسم تماس گرفتم تا از وضعیت همسرم با خبر شوم، اما او هم جواب نمی‌داد. درنهایت با خانه قاسم تماس گرفتم، اما آنها هم از سرنوشت قاسم و همسرم بی‌خبر بودند. تا صبح صبر کردم، اما خبری از آنها نشد و به همین دلیل از شما می‌خواهم که کامران و شریکش را پیدا کنید.»

باتوجه به صحبت‌های زن جوان تحقیقات در این مورد آغاز شد و مشخص شد که روز گذشته کامران با تماس دوستش از خانه خارج شده و بعد از آن کسی او را ندیده است. خانواده قاسم نیز به صورت جداگانه ناپدید شدن او را گزارش کردند و کارآگاهان مبارزه با جرایم جنایی با پرونده‌ای مواجه بودند که دو دوست و شریک همزمان با هم ناپدید شده بودند.

2 جسد در زیر خاک

بررسی‌ها برای یافتن دو مرد جوان ادامه داشت، اما هیچ سرنخی از آنها به‌دست نیامد و از آنجا که تماسی با خانواده‌ها در رابطه با دریافت وجه گرفته نشد، احتمال گروگانگیری رنگ باخت. 15 روز پس از ناپدید شدن دو مرد، درحالی که تجسس‌ها برای یافتن آنها همچنان ادامه داشت، مرد میانسالی با پلیس تماس گرفت و از کشف دو جنازه در زیر خاک در 40 کیلومتری شهر خبر داد. او به پلیس گفت: «کشاورز هستم و امروز در حال کار روی زمین‌هایم بودم که متوجه شدم دستی از خاک بیرون زده است. به طرف آن قسمت رفتم و خاک‌ها را کنار زدم و با دو جسد مواجه شدم.»

به‌دنبال این تماس کارآگاهان جنایی شهرستان اردبیل همراه بازپرس ویژه قتل راهی محل شدند. آنها با جسد دو مرد مواجه شدند که مشخصاتشان با مشخصات کامران و قاسم شباهت زیادی داشت. در تحقیقات بعدی مشخص شد که اجساد متعلق به دو مرد ناپدید شده است.

در تحقیقات متخصصان پزشکی قانونی، علت اولیه مرگ خفگی اعلام شد. اجساد برای مشخص شدن علت اصلی مرگ به پزشکی قانونی انتقال داده شد. بررسی‌ها برای یافتن عاملان این جنایت ادامه داشت تا این‌که مشخص شد دو مرد جوان مدتی است با شخصی به نام سهراب آشنا شده و با او معامله دارند. سهراب در تمام مدتی که آنها ناپدید شده بودند به همراه خانواده کامران و قاسم در جستجوی آنها بود. اما بررسی‌ها نشان می‌داد که سهراب آخرین فردی بوده که با آنها تماس داشته و از طرفی مدتی است که با کامران و قاسم اختلاف مالی پیدا کرده است. همین موضوع باعث شک بازپرس جنایی شده و دستور بازداشت سهراب صادر شد.

اختلافات مالی

پسر جوان که ابتدا منکر همه چیز بود، بناچار به قتل اعتراف کرد و گفت: «مدت‌ها بود که قاسم و کامران را می‌شناختم، آنها در کار ملک بودند و آن‌طور که می‌گفتند درآمد بالایی داشتند. در مدتی که باهم در ارتباط بودیم، چند بار آنها به بهانه‌های مختلف از من پول قرض گرفتند و مبلغ این پول به 60 میلیون تومان رسید. قرار بود زمینی که دارند به فروش برسانند و بدهی شان را بدهند، اما هر بار که صحبت از پول می‌کردم بهانه‌ای می‌آوردند و در آخر هم گفتند ما پولی نگرفته‌ایم و اگر می‌توانی ثابت کن که به ما این پول را داده‌ای. من هم که به حساب دوستی و رفاقت این پول‌ها را به آنها داده بودم هیچ مدرکی در رابطه با پرداخت پول نداشتم و نمی‌توانستم ثابت کنم که پول‌ها را به آنها قرض داده‌ام.»

او ادامه داد: «من که پول‌هایم را از دست رفته می‌دیدم تصمیم گرفتم تا به هر طریقی شده از آنها مدرکی به‌دست آورم تا بتوانم طلبم را وصول کنم. موضوع را به یکی از دوستانم به نام شاهرخ گفتم و او هم قول مساعدت داد. قبل از اجرای نقشه‌مان، خانه‌ای را اجاره کردم و با قاسم تماس گرفتم. به دروغ به او گفتم خانه‌ای خریده‌ام و می‌خواهم آن را بفروشم و نظرت را در رابطه با آن می‌خواهم. قاسم هم قبول کرد به خانه اجاره‌ای آمد.»

متهم جوان گفت: «زمانی که قاسم وارد خانه شد، شاهرخ از پشت او را گرفت و دست و پایش را بستیم و در اتاقی حبس‌اش کردیم. به او گفتم که سفته‌ها را امضا کند تا مدرکی برای گرفتن حقم داشته باشم. اما او گفت که در این ماجرا هیچ‌کاره است و پول‌ها دست کامران است. به همین دلیل او را مجبور کردم که با کامران تماس بگیرد و به بهانه‌ای او را به خانه اجاره‌ای بکشاند. زمانی که کامران وارد خانه شد، دست و پاهای او را مانند قاسم بستیم و به زور آنها را مجبور کردیم تا سفته‌ها را امضا کنند.»

بعد از اتمام کار و امضای سفته‌ها می‌خواستم آنها را آزاد کنم. نیمه شب شده بود که به طرفشان رفتم تا دست و پایشان را باز کنم که نگاهم به چهره کامران و قاسم افتاد، سر و صورت‌هایشان زخمی شده بود و با دیدن آنها وحشت کردم. اگر آنها را رها می‌کردیم، خیلی زود ما را لو می‌دادند و دستگیر می‌شدیم. برای همین با شاهرخ تصمیم گرفتیم آنها را به قتل برسانیم تا برای ما اتفاقی رخ ندهد. من دست و پای قاسم را گرفتم و شاهرخ او را خفه کرد و بعد شاهرخ دست و پاهای کامران را گرفت و من او را خفه کردم. بعد اجساد را داخل خودرویمان گذاشته و به خارج از شهر انتقال دادیم. برای آن‌که جنازه‌ها پیدا نشوند، کمی خاک روی آنها ریخته و محل را ترک کردیم. فردای آن روز، وقتی خانواده آنها با من تماس گرفتند و خبر ناپدید شدنشان را دادند، همراهشان شده و به جستجو برای پیدا کردن قاسم و کامران پرداختم. با این کار می‌خواستم کسی متوجه نشود که من در این جنایت نقش دارم.

با اعتراف مرد جوان به جنایت همدست او نیز بازداشت شد. هر دو متهم به بازسازی صحنه جنایات خود پرداختند. به دستور بازپرس قدیر محمدی از شعبه اول دادسرای عمومی و انقلاب شهرستان اردبیل، سهراب به اتهام مباشرت در قتل عمد کامران و معاونت در قتل قاسم و شاهرخ به اتهام مباشرت در قتل عمد قاسم و معاونت در قتل کامران با قرار بازداشت موقت روانه زندان شدند.

نگاه کارشناس

تاوان اقدامات خودسرانه

دکتر قاسم زاد، روان‌شناس: افراد جامعه بویژه جوانان به جای انتقام گیری شخصی بهتر است مسائل را از طریق قانونی و با مراجعه به پلیس و دستگاه قضایی حل کنند. اقدامات خودسرانه و شتابزده هیچگاه سرانجام خوبی نخواهد داشت.در این پرونده شاهد هستیم که دو متهم پرونده به جای رفتن نزد پلیس یا دستگاه قضایی ، تصمیم می گیرند برای رسیدن به طلب خود، قربانیان را ربوده و از آنها سفته بگیرند. این تصمیم بدون توجه به عواقب آن گرفته شد و در ادامه برای پنهان کردن این جرم دست به اقدامی هولناکتر زدند.

اقدامات خودسرانه هیچ‌گاه فرد را به نتیجه مطلوب نمی رساند و او را با مشکلی بزرگتر رو به رو می‌کند. البته در این زمینه باید به روند طولانی دادرسی هم اشاره کرد. متاسفانه آستانه تحمل افراد جامعه پایین آمده و آنها وقتی می بینند برای رسیدن به حق خود بخصوص در دعواهای حقوقی باید صبر کنند، دست به اقداماتی می زنند تا زودتر به حق خود برسند. این افراد خود را در مقام اجرا کننده حکم قرار می‌دهند و هرچه خود حکم کنند صحیح می دانند. حال آنکه تجربه نشان داده این مجریان خودسر قانون پس از افشای اقدامشان از مقام شاکی به مقام متهم تغییر مکان می دهند و از کار خود ابراز پشیمانی می‌کنند. البته این پشیمانی دیگر سودی ندارد. بنده پیشنهاد می کنم این افراد قبل از اجرای اقدام خود بایک کارشناس مانند وکیل مشاوره کنند، تا با تمام زوایای ماجرا آشنا شده و بدانند چه عواقبی پیش روی آنها است. در این صورت فرد دیگر دست از اقدام مجرمانه خود برداشته و سراغ ارتکاب جرم نمی رود و ترجیح می‌دهد با روندی هر چند طولانی ، موضوع را از مراجع قانونی پیگیری کند.

هلیا نصرتی