نقش پررنگ شورای طرح و برنامه شبکه‌ها

در این شوراها، آثار مختلف از ایده تا طرح و فیلمنامه نهایی مورد بررسی قرار گرفته و معمولا هم تغییرات قابل توجهی پیدا می‌کردند و بعد امکان ساخت می‌یافتند، اما آیا همه آثاری که توسط این شوراها تائید می‌شد، در مواجهه با سلیقه مخاطب نمره قبولی می‌گرفت؟ قطعا نه. برخی از آثار مختلف تلویزیونی بودند که نتوانستند با مخاطب ارتباط برقرار کنند، اما تائیدیه این شوراها را داشتند.

البته خروجی برخی از آثار این شوراها انصافا خوب بود و معلوم بود که هماهنگی کاملی بین این شوراها با سازنده‌های اثر وجود دارد، اما واقعیت این است که این موضوع به یک سنت دائمی و همیشگی تبدیل نشد و بودند آثاری که می‌توانست بسیار بهتر از اینها تحلیل، بررسی شده و به مرحله اجرا برسند.

نکته دیگری که در طول این سال‌ها اتفاق افتاده این است که تقریبا هیچگاه اعضای این شوراها در برابر آنچه تولید کرده بودند، پاسخگو نبودند در حالی که به شکل طبیعی آنها هم سهمی در موفقیت یا عدم موفقیت یک اثر تلویزیونی داشته‌اند و دست بر قضا سهم آنها در این موفقیت یا عدم موفقیت از دیگران بسیار بیشتر و حیاتی‌تر بوده است، اما همیشه این دست‌اندرکاران فیلم یا سریال بوده‌اند که در مقام پاسخگویی بر‌آمده‌اند و تقریبا هیچ نشانی از اعضای شوراها در مراحل بعد از پخش یک اثر در عالم رسانه نمی‌توان یافت. از این گذشته در پاره‌ای از اوقات اعضای این شوراها برای بسیاری مشخص نبود و اساسا معلوم نبود که سطح علمی و عملی این شوراها در چه اندازه‌ای است.

در این‌که باید یک شورا، آثار را ارزیابی کند و آنها را برای ساخت آماده کند، اصلا شکی نیست اما باید خروجی این شوراها در کیفیت نهایی یک اثر، در میزان جذب مخاطبان و البته در میزان رضایت آنها تاثیر مستقیمی داشته باشد. یک شورای خوب و پویا و کارآمد می‌تواند بخشی از چنین معجزه‌ای باشد.

مهدی غلامحیدری / قاب کوچک (ضمیمه شنبه روزنامه جام جم)