دیوان شعری در وصف غذا

این شیرازی خوش‌قریحه که در قرن نهم زندگی می‌کرده به جای آنکه مثل بیشتر شاعران آن روزگار غزلی درباره معشوق و محبوب بسراید، زبان به ستایش خوردنی‌ها و نوشیدنی‌هایی گشوده که در سفره توده مردم یافت می‌شده و شعرهایی سروده که نقیضه مشهورترین و بهترین شعرهای حافظ و سعدی و باقی شاعران نامدار است و سراسر درباره غذاهایی است که در سفره آنها که در شمار اشراف نبوده‌اند یافت می‌شده.

شیخ جمال‌الدین (یا فخرالدین) ابواسحاق حلّاج شیرازی از شاعران مبتکر در شیوۀ خود است که در نیمۀ اول قرن نهم هجری می‌زیست. وی را شیخ اطعمه و شیخ ابواسحاق حلاج و بُسحاق اطعمه نیز گفته‌اند و در شعر بُسحاق تخلص می‌کرد. از تاریخ ولادت وی آگاهی در دست نیست؛ اما می‌دانیم که در عهد حکومت سلطان اسکندر بن عمر شیخ بر فارس، ابواسحاق از ندمای او بود. وی به جای هزل و طعن اجتماعی جواب‌ها و استقبال‌های خود را منحصر به توصیف اغذیه و اطعمه کرد و یقین است که در ذکر این اوصاف سخن او خالی از بیان آرزوهای پنهانی طبقات محروم جامعۀ آن زمان و شاید خود شاعر نبود و حتی او در پشت پردۀ این اوصاف اغذیه و اطعمه گاه به بعضی معاصران خود می‌تاخت و جنبۀ طنز به سخن خود می‌داد.

این کتاب براساس نسخه‌ تصحیح شده‌ میرزا حبیب اصفهانی با ویرایش متن محسن آزرم از سوی نشر چشمه در سال 93 و در 230 صفحه منتشر شده است.