گستاخی جدید سعود الفیصل علیه ایران

به گزارش پایگاه خبری شبکه العالم، سعود الفیصل که بیش از 41 سال وزیر خارجه آل‌سعود بوده، روز گذشته در نشست خبری مشترک با همتای آمریکایی خود، مدعی شد که عربستان سعودی با ایران به عنوان یک کشور همسایه دشمنی ندارد؛ اما ایران مشوّق تروریسم است و سرزمین های عربی را اشغال کرده است و امیدواریم پیش از آن که اوضاع دگرگون شود، ایران به حرف عقلا گوش فرا دهد و دخالت‌های خود را متوقف کند (!)

شاهزادۀ سعودی گویی نمی خواهد به یاد آورد که جمهوری اسلامی برای جلوگیری از گسترش حملات تروریست های مورد حمایت عربستان، به ناچار به کمک نیروهای ارتش عراق شتافته و در این راه متحمل هزینه های سنگین شده است.

سعود الفیصل که به نظر می رسد بر اثر کهولت سن به فراموشی عمیق دچار شده، در ادامه سخنان خود مدعی شد: وقایع شمال عراق نشان می دهد که جنگ و صلح در عراق، به دست ایران است و ایران موجب بروز طایفه گرایی شده و پیش از حضور ایران، اختلافات طایفه ای در عراق وجود نداشت(!)

شاهزادۀ پیر سعودی در حالی این ادعاها را مطرح می‌کند که گویی فراموش کرده اجدادش، پس از ائتلاف با محمد بن عبدالوهاب و گسترش سیطره خود بر سرزمین حرمین شریفین، چندین بار به عتبات مقدس عراق حمله بردند و قتل عام شیعیان را به فجیع ترین شکل در کربلای معلی و نجف اشرف مرتکب شدند.

برای یادآوری به شاهزاده گستاخ سعودی، بخشی از تاریخ حملات حکام وهابی آل‌سعود را ذکر می‌کنیم.

صلاح الدین مختار، از نویسندگان وهابی در باره حمله وهابیان به کربلای معلی چنین ‏می‏نویسد: «در سال ‏1216، امیر سعود (پسر عبدالعزیز) در رأس سپاهی ازمردم نجد و عشایر جنوب و حجاز و تهامه و نواحی دیگر به قصدعراق حرکت نمود و در ماه ذیقعده به شهر کربلا رسید و آن را محاصره کرد، سپاه مذکور باروی شهر را خراب کردند و به زور وارد شهر شدند، بیشتر مردم را در کوچه و بازار و منازل به قتل ‏رسانیدند و نزدیک ظهر با اموال و غنائم فراوان از شهر خارج‏شدند و در آبی به نام ابیض گرد آمدند، خمس اموال را خود سعود برداشت و بقیه را به هر پیاده یک سهم و به هر سواره دو سهم‏قسمت کرد».

در نقل دیگری از این حمله آمده است: «در سال ‏1216 در ماه ذیقعده، سعود با سپاهی مرکب از جمیع‏ شهرنشینان و بادیه‏ نشینان نجد و جنوب و حجاز و تهامه و نقاط دیگر به قصد حمله به سرزمین کربلای حسینی(ع) حرکت کرد و دربیرون شهر فرود آمد. سپاه مزبور دیوار شهر را خراب کردند و به ‏زور وارد شهر شدند، بیشتر مردم را در بازارها و خانه ها به قتل ‏رسانیدند و گنبد روی قبر مطهر را ویران ساختند و صندوق روی قبر را که زمرد و یاقوت و جواهرات دیگر در آن نشانده شده بود، برگرفتند و آنچه در شهر از مال و سلاح و لباس و فرش و طلا ونقره و قرآن های نفیس و غیر آنها هرچه یافتند، غارت کردند، نزدیک ظهر از شهر بیرون رفتند در حالی که قریب به دو هزار تن ‏از اهل کربلا را کشته بودند.

سعود بن عبدالعزیز، چند سال پس از آن که اهالی کربلا را قتل عام کرد و به جنایات بی‏ سابقه‏ ای مرتکب شد، متوجه نجف اشرف گردید. ابن بشر مورخ نجدی در تاریخ نجد درباره حمله وهابیها به نجف می ‏نویسد که: در سال ۱۲۲۰ سعود با سپاهی انبوه از نجد و نواحی آن به بیرون مشهد معروف در عراق (نجف) فرود آمد و سپاهیان را در اطراف شهر پراکنده ساخت و دستور داد باروی شهر را خراب کنند، چون یاران او به شهر نزدیک شدند، به خندقی عریض و عمیق برخورد کردند و هرچه خواستند نتوانستند از آن عبور کنند و در جنگی که میان دو طرف رخ داد، در اثر تیراندازی از بارو و برجهای شهر جمعی از سپاهیان کشته شدند و به ناچار از شهر عقب نشستند و به غارت نواحی اطراف پرداختند...