سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
تردیدی نیست در این موضوع که علی (ع) از زبانآوران بنام عرب بوده، توانایی سرودن شعر را داشته و شعر خوب را از بد میشناخته است. همچنین علاوه بر رجزهای جنگی، اشعار بسیاری سروده و در اینکه سخنان فصیح و بلیغ ایشان سرمشق بسیاری از نویسندگان و سرچشمهای زلال برای مضامین شاعران شده است، کمترین تردیدی وجود ندارد ولی برای نقد و تحلیلِ دیوانِ مفصّلی که به حضرت نسبت داده شده، لازم است بدانیم همانگونه که شاعر بودن شایستة مقام والای معنوی پیامبر نبوده شایستة شخصیّت علی (ع) هم نیست و اگر اشعاری از ایشان نقل شده هرگز به این معنا نیست که حضرت شاعر بوده است و دیوانی جمع کرده و در اختیار مردم گذاشته است.
در دیوان منسوب به علی (ع) حدود 400 قطعه شعر (قصیده، رجز، دوبیتی و...) دیده میشود، بررسی اسناد و مدارک آنها در منابع و دیوانهای عربی نشان میدهد که کمتر از ده درصد آنها بدون معارض است و بقیه یا در دیوان دیگر شاعران دیده میشود و یا در منابع عربی به اشخاصی غیر از علی (ع) نسبت داده شدهاند، از همه عجیبتر آنکه اشعاری را که حضرت در خطبههای نهج البلاغه به آنها تمثّل نموده و آنها را از دیگران نقل کردهاند، در زمرة اشعار منسوب به علی (ع) قرار دادهاند. از مقایسة این اشعار با مضامین نهج البلاغه معلوم میگردد که مهمترین ویژگی این اشعار شباهت لفظی و مضمونی آنها با نهج البلاغه است که این موضوع از یک سو عدّهای را به این گمان انداخته است که این اشعار از حضرت علی (ع) است و از دیگر سو نشانة تأثیر بیمانند نهج البلاغه پس از قرآن کریم، بر ادب عربی است.
هسته اولیه این پژوهش پایان نامه کارشناسی ارشد لیلی خوشنویسان دانشجوی زبان و ادبیات عربی دانشگاه رازی به راهنمایی دکتر وحید سبزیان بوده که با تغییرات اساسی و اصلاحات فراوان، با همکاری صدیقه رضایی به شکل کنونی درآمده و توسط انتشارات یاردانش به چاپ رسیده است.
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
بازگشت ترامپ به کاخ سفید چه تاثیری بر سیاستهای آمریکا در قبال ایران دارد؟
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
رضا جباری: درگفتوگو با «جام جم»:
بهتاش فریبا در گفتوگو با جامجم: