پیام عضویت ایران در هیات رئیسه نهاد زنان سازمان ملل

با وجود این‌که تهران تاکنون بارها خواستار در نظر گرفتن واقعیت‌های موجود در ایران در گزارش‌های حقوق بشری شده و تاکید کرده است که آنچه تحت عنوان گزارش سازمان ملل درباره وضع حقوق بشر در ایران صادر می‌شود، برآیند دیدگاه‌های همه کشورها نیست، اما همچنان در موضعگیری‌های سیاسی ـ و نه الزاما حقوقی ـ درباره وضع حقوق بشر در ایران، ادعاهایی مطرح می‌شود که بیشتر حکایت از خط‌مشی‌های سیاسی صادرکنندگان آن گزارش‌ها دارد.

اثبات این فرضیه که گزارش‌هایی از این دست تا چه اندازه به‌دور از دیدگاه‌ کشورهای مختلف درباره کشورمان بوده و بیشتر متأثر از نفوذ قدرت‌های بزرگ در سازمان ملل است را می‌توان بوضوح در جریان رأی‌گیری اخیر هیأت رئیسه نهاد زنان سازمان ملل متحد مشاهده کرد.

همان رأی‌گیری معناداری که براساس آن، با وجود مخالفت آمریکا با عضویت ایران، سرانجام کشورمان توانست با رأی 36 کشور به عضویت این هیات درآید.

جالب اینجاست که در یک موضعگیری غیرحقوقی و صرفا سیاسی، آمریکا درخواست ایران را برای کسب کرسی در هیات رئیسه این نهاد ناظر بر برابری جنسیتی سازمان ملل «بیجا» خوانده بود، اما رأی به عضویت تهران در هیأت رئیسه نهاد زنان سازمان ملل متحد نشان داد که اتهامات ضدایرانی درباره وضع حقوق بشر در کشورمان مورد قبول دیگر کشورها نیست.

پس از ناکامی واشنگتن از بازداشتن تهران برای عضویت در این نهاد، سامانتا پاور، سفیر ایالات متحده در سازمان ملل در بیانیه‌ای اعلام کرد: «آمریکا از این که گروه آسیا ـ اقیانوسیه شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل نامزدی و در نهایت عضویت ایران را در هیات رئیسه نهاد زنان پذیرفته، بشدت ناامید شده است».

به‌نظر می‌رسد ناامیدی واشنگتن بیشتر ریشه در این واقعیت دارد که اعتماد بسیاری از دولت‌ها به ادعای نقض برابری زن و مرد در ایران از بین رفته و به همین خاطر است که حالا کشوری بر کرسی هیأت رئیسه نهاد ناظر بر برابری زن و مرد تکیه می‌زند که سال‌هاست با اتهام نقض حقوق زنان روبه‌روست؛ اتهامی که البته نسبتی با حجم بالای دانشجویان دختر در دانشگاه‌ها و یا وضع پیشرفت‌های اجتماعی، علمی و اقتصادی زنان ندارد.

شاید رأی روز شنبه 36 کشور به عضویت ایران در هیات رئیسه نهاد ناظر بر برابری جنسیتی سازمان ملل، پیامی واضح برای شورای حقوق‌بشر سازمان ملل متحد داشته باشد که اندک‌اندک باید با پایان دادن به صدور بیانیه‌های سیاسی درباره وضع حقوق بشر در ایران، پیشرفت‌های کشورمان را در رابطه با مسائل حقوق بشری پذیرفته و درباره برخی سوءتفاهم‌های باقیمانده، وارد گفت‌وگویی سازنده با کشورمان شود؛ گفت‌وگویی که مبنای اصلی آن درک واقعیت‌های جامعه ایرانی و کسب اعتماد کشورمان در بررسی صادقانه ادعاهای مطروحه است.

محمود هرندی ‌- جام‌جم