گوشی‏​های هوشمند در نقش سیستم‏​های هشداردهنده زلزله

ازآن جمله می‏توان به امکان پیش‌بینی زمین لرزه به‌عنوان یکی از چالش‌های مهم دنیای علم اشاره کرد. این بحثی است که با بروز زلزله اخیر در نپال دوباره در محافل علمی داغ شده است.

گوشی‏های هوشمند می‏توانند به‌عنوان یک سیستم هشداردهنده اولیه برای زمین‌لرزه‏های بزرگ عمل کنند. با ترکیب سنسورهای موجود در گوشی‏های هوشمند و دستگاه‏های مشابه می‏توان سیستم‏های هشداردهنده زمین لرزه اولیه را ساخت. این فناوری در نواحی‌ای به کار می‏رود که دسترسی به دستگاه‏های هشداردهنده زمین لرزه وجود ندارد یا حداقل به سیستم‏های موجود در آن ناحیه کمک خواهد کرد. با وجود دقت کمتری که سامانه موقعیت‌یاب (جی.پی.اس) گوشی‌های هوشمند نسبت به دستگاه‌های موقعیت‌یاب اصلی دارند، گوشی‌های هوشمند می‏توانند حرکات دائمی زمین (‌جابه‌جایی) را که با حرکت گسل‏ها در یک زلزله بزرگ به‌وجود می‏آیند، شناسایی کنند. این سیستم به‌گونه‏ای طراحی شده که بسرعت حرکات زمین را شناسایی کرده و قبل از این‌که کاربر گوشی‌های هوشمند حرکت زمین را احساس کند، هشدارهای لازم را می‏دهد. با این‌که بیشتر جمعیت جهان در مناطقی زندگی می‌کنند که در معرض آسیب‏های ناشی از زلزله هستند، سیستم‏های ای. ای. دبلیو (هشداردهنده اولیه زلزله) فقط در کشور‏های خاصی مانند ژاپن و مکزیک راه‏اندازی شده‏اند. هزینه بالای ساخت شبکه‏های بازبینی و کنترل علمی هشدارهای مربوط به زلزله موجب شده مردم بسیاری از کشورهای جهان از دریافت این خدمات محروم باشند.

استفاده از گوشی‏های هوشمند به‌عنوان شبکه‌ای از سنسور توزیع شده، مجموعه‌ای از اطلاعات آماری را تهیه می‌کند که با استفاده از دستگاه‏های غیردقیق به‌دست آمده است. حجم زیاد این اطلاعات به ایجاد اندازه‏گیری‏های دقیق‏تر و کاربردپذیرتر در نواحی‌ای که به شبکه دستگاه‏های علمی دقیق دسترسی ندارند، کمک می‏کند. در آینده نزدیک این فناوری می‏تواند برای زمین لرزه‏های بزرگ، تصویری فوری و با وضوح بالا تهیه کند که اطلاعات آن برای هشدار اولیه و نجات جان انسان‏ها از طریق در نظر گرفتن تدابیر لازم قبل از وقوع زمین لرزه کافی خواهد بود.

Phys.org / مترجم: نرگس عبداللهی