نقل قول های هفته

نگار عابدی: سریال پایتخت را می‌دیدم

اصولا ماه رمضان زمانی است که مردم به دلایل عقاید مذهبی دور هم جمع می‌شوند‌، افطار می‌کنند و تلویزیون هم می‌بینند و معمولا هم سریال‌های این ایام بیش از هر زمان دیگری دیده می‌شود. همکاری من با گروه «گاهی به پشت سر نگاه کن» در فاز قدیم داستان بود، اما حضورم در سریال به شکل فلش‌بک همچنان ادامه دارد؛ ضمن این‌که به دلیل این‌که 3 الی 4 قسمت از سریال بیرون کشیده شد، نقش من و آقای حمید ابراهیمی کمتر شد که البته پشیمان هم نیستم از این‌که نقشم کوتاه شد؛ چراکه در همان سکانس‌های کوتاهی هم که حضور داشتم خیلی خوب و تاثیرگذار بود. گاهی به پشت سر نگاه کن برایم فرصت خوبی بود؛ چراکه به اعتقاد خودم نقشم در سریال جذابیت داشت و دوستش داشتم. هر زمان که فرصت داشته باشم تلویزیون تماشا می‌کنم، اما در این ایام خیلی فرصت تماشای سریال نداشتم ولی سریال «پایتخت» را بیش از همه تماشا کردم؛ چراکه زمان پخشش از همه سریال‌ها بهتر است. سریال «دردسرهای عظیم» را هم خیلی دوست داشتم تماشا کنم، اما زمان پخش آن با کارهای من همخوانی ندارد، حتی سریال خودمان را هم نمی‌توانم نگاه کنم و همیشه تکرارش را تماشا می‌کنم. /ایسنا

کد خبر: ۸۱۵۸۱۳

علیرضا جاویدنیا: اجرا در رادیو سخت‌تر است

برنامه «راه شب» را سال 70 تا 78 با منوچهر نوذری به صورت تولیدی اجرا کردم و 12 سال هم دوشنبه‌شب‌ها مهمان خانه مردم بودم. در حال حاضر پنجشنبه‌‌شب‌ها برنامه راه شب را در رادیو ایران دارم که درباره موضوعات مختلف گفت‌وگو می‌کنیم و مخاطب برایمان همچون خانواده است، مخاطبی که دیدگاه‌ها و نظرات خود را از طریق سامانه پیامکی به ما می‌رساند. هر آنچه داریم، با مردم تقسیم می‌کنیم و خالصانه جلو می‌رویم، حتی انتقاد در برنامه مطرح می‌شوند و این دلیل موفقیت راه شب است. لحن و بیان در رادیو و تلویزیون تاثیرگذار است، مجری باید جامعه را حس کند و پا به پای مردم با آنها ارتباط برقرار کند. در مراکز خرید، پارک‌ها و... براحتی می‌توان شخصیت‌های نمایش را پیدا کرد، ولی خلق تیپ به استعداد هنرمند بستگی دارد که چگونه آن را در ذهن خود رشد دهد. مجری نباید فقط با نوشته آماده برنامه را جلو ببرد،‌ باید حرف خودش را در ذهن گسترش دهد. نداشتن این قابلیت مشکل است، به غیر از برنامه‌های خاص که باید طبق متن جلو برویم و دخل تصرفی در آن نباشد. کار رادیو از تلویزیون چه به لحاظ اجرای قطعات نمایشی و چه به لحاظ اجرای برنامه زنده خیلی مشکل است. چون تمام حسی که در لحظه داریم از طریق میکروفن انتقال می‌دهیم./ باشگاه خبرنگاران جوان

شوکت حجت: داریم تنیس یاد می‌گیریم

من حدود ۲۰ سال پیش یکی از دوبلورهای کارتون«فوتبالیست‌ها» بودم و سریال قهرمانان تنیس هم تقریبا همان حال و هوا را دارد. تنها تفاوتش این است که آن سریال انیمیشنی در تبلیغ فوتبال و این یکی تبلیغ برای بازی تنیس است و ما هم در حین دوبله بازی تنیس را یاد می‌گیریم. تاکنون ۱۹۰ قسمت از این مجموعه را کار کرده‌ایم و حدود ۴۰۰ قسمت دیگر نیز دارد. آن زمان حدود ۵ الی ۶ سال بود که وارد کار دوبله شده بودم و حدود ۲۴ سال داشتم. زمان دوبله فوتبالیست‌ها ذوق زیادی داشتم و خاطرم هست که برای دوبله این سریال چون نقش یکی از فوتبالیست‌ها را داشتم گاهی در کوچه و خیابان به تماشای بازی‌های فوتبال پسرهای نوجوان می‌ایستادم تا ببینم در حین بازی چه رفتارها و گفتارهایی دارند و بعد آن تیکه‌کلام‌ها را وارد کارم می‌کردم. خدا را شکر خسرو شایگان به گویندگان اجازه می‌داد که در کار خلاقیت خود را وارد کنند و شما می‌توانستید با فراغ بال حواستان روی کار باشد و آنچه را که می‌خواهید انجام دهید. /مهر