سریالی آموزشی، اما از یاد رفته!

با نیروی می/خوا/هم بدانم» (این کلمه «می/خوا/هم» به همین صورت، یعنی مقطع و تقریبا با ریتم ادا می‌شود و همراه با آن، گردوی دانش (!) وا می‌دهد و شروع به شکستن می‌کند).

سپس در حالی که در تیتراژ ابتدایی مجموعه رو به‌پایان است، یک گوینده، نام آن را برای ما می‌خواند: «می‌خواهم همه چیز را بدانم».

بعد هم این قسمت ابتدایی که انیمیشن و جذاب است، امید دیدن یک برنامه تماشایی را به ما بچه‌های آن موقع می‌داد، تمام می‌شود و «مستندواره‌»ای شروع می‌شود که صددرصد علمی ـ آموزشی (زنده و تقریبا غیرانیمیشن) است و حوصله‌مان را سر می‌برد! این، همه چیزهایی است که از سریال علمی «می‌خواهم همه چیز را بدانم» که در خلال برنامه کودک پخش می‌شد به یاد دارم.

در نظر داشته باشیم که نگارنده به گواهی همین سلسله نوشتار هفتگی، حافظه بدی هم ندارد و بیشتر ساعت‌های پخش برنامه‌های تلویزیونی دهه 60 را پای جعبه جادویی نشسته است.

به گمانم می‌خواهم همه چیز را بدانم چندان به تکرار پخش هم نرسید و شاید به همین دلیل است که حالا در فضای مجازی هم اطلاعات ناقصی از آن در دسترس است.

به هر حال از نظر نمی‌توان دور داشت که این سریال علمی (به قول یکی از وبلاگ‌های خاطره‌باز این سال‌ها) ساخت روسیه یا یکی از کشورهای بلوک شرق بود و در کوران توجه مدیران تلویزیونی به وجه آموزشی بودن برنامه‌ها و حتی آثار نمایشی تا چه حد مورد علاقه آنها بوده است.

هرچند که نگارنده باز هم کسانی را از آن نسل می‌شناسد که هنوز هم می‌خواهم همه چیز را بدانم را به یاد می‌آورند و از دانستنی‌هایی که از طریق این سریال به دست آورده‌اند خشنود به نظر می‌رسند اما برای من هنوز هم همان بخش کارتونی و شعر «فارسی‌شده» و موزونی که در پایان با آهنگ‌ شکستن گردو هماهنگ نشان می‌دهد، خاطره‌انگیز و جذاب به نظر می‌رسد.

الکی نیست که امروز خیلی از کامل‌مرد‌های طاس با شکم‌های تقریبا برآمده دنبال دی‌وی‌دی‌های یوگی و دوستان، وودی وودپکر، تنسی تاکسیدو و چاملی، دانلد داک، رابین هود و گوریل انگوری می‌گردند و حاضرند پول خرج کنند، اما کمتر کسی حتی نام مجموعه مورد اشاره را به خاطر می‌آورد (در همان وبلاگ نیز به غلط، نام مجموعه را «گردوی دانش» ذکر کرده‌اند)!

قاب کوچک - (ضمیمه شنبه روزنامه جام جم)