نقاط داغ مرگ

هرچند، شاید اولین افرادی که این جاذبه‌ها را وسیله‌ای برای مرگ خود قرار دادند هیچ‌گاه گمان نمی‌کردند‌ روزی بسیاری از مردم دنباله‌رو آنها شده و انتخاب آنان را الگویی برای نقطه پایانشان قرار دهند.

شاید اکنون از خود بپرسید ‌ چرا این جاذبه‌ها تا ‌ این حد بدنام شده‌اند؟پاسخ اینجاست؛ این مکان ها، نقاط داغ خودکشی هستند!

صخره مرگ

صخره‌های بسیار زیبا و چشم‌نواز که در یکی از سواحل استرالیا قرار دارند، به‌دلیل وجود دره‌هایی عمیق در دلشان تا به حال شاهد مرگ دلخراش بسیاری از مردم این کشور بوده اند.

این صخره‌ها از سال 1800 که اولین خودکشی در آن رخ داد تا به حال به‌عنوان یکی از مهم‌ترین نقاط خودکشی استرالیا شناخته می‌شوند.

گرچه حدود دویست سال بعد با اختصاص بودجه عظیمی جهت فنس‌کشی و نصب دوربین‌های امنیتی در اطراف صخره، آمار خودکشی در این مکان به شکل چشم گیری کاهش یافت اما با این وجود باز هم برخی از آنها گذر کرده و اقدام به خودکشی می‌کردند.

اما دیری نگذشت که مردی به نام ‌دان ریچی‌که بعد‌ها توسط اهالی به «فرشته دره» شهرت یافت برای نجات جان این افراد به پاخواست.

این مرد خوش قلب با زندگی در اطراف این صخره‌های مرگبار به مدت 50 سال به نجات جان افراد ناامیدی که برای رویارویی با مرگ به آنجا می‌آمدند، پرداخت.

وی در تمام آن 50 سال به دیدبانی از این صخره‌ها می‌پرداخت و هرگاه که متوجه نزدیک شدن بیش از اندازه فردی به لبه پرتگاه می‌شد سریع خود را به او می‌رساند و با دعوت او به صرف یک فنجان چای گرم، وی را به آرامش و صرف نظر از تصمیمش تشویق می‌کرد. «دان» با این روش توانست جان بیش از 160 نفر را از مرگ حتمی نجات دهد.

گرچه‌فرشته دره‌ در سال 2012 پس از 50 سال نجات جان انسان‌ها درگذشت اما با این وجود یاد و خاطره کارهای خیرخواهانه‌اش در میان اهالی هنوز زنده است.

متروی مرگبار لندن ـ انگلیس

درباره سیستم متروی لندن باید گفت‌ این وسیله حمل و نقل عمومی از همان آغاز کارش در قرن 19 میلادی دو کاربرد داشته است؛یکی حمل و نقل عمومی و دیگری خودکشی عمومی!

متاسفانه این مکان به قدری برای خودکشی افراد رایج شده که گاهی به جای سیستم حمل و نقل از آن به عنوان سیستم خودکشی هم یاد می‌کنند.

این خودکشی‌ها که باشروع سال 1940 شدت گرفت در ابتدا نرخ 25 نفر در سال را در برمی‌گرفت اما رفته رفته با گذر زمان این نرخ در دهه 80 میلادی به حدود 100 نفر در سال افزایش یافت!

با نگاهی بر آمار و ارقام خودکشی در لندن می‌توان دریافت که 64 درصد از افرادی را که اقدام به خودکشی می‌کنند، مردان تشکیل می‌دهند.

جالب اینجاست که بیماران بیمارستانی روانی که در نزدیکی یکی از ایستگاه‌های مترو واقع است از بیشترین افرادی هستند که برای خودکشی به آنجا می‌روند.

از طرف دیگر همان‌طور که می‌دانید در برخی ایستگاه‌های مترو چاله‌هایی برای تخلیه آب در مواقع اضطراری تعبیه می‌شود، ولی اخیرا این چاله‌ها در لندن کاربرد دیگری پیدا کرده و کسانی که برای خودکشی روی ریل‌ها می‌پرند

درصورت منصرف شدن در لحظه آخر می‌توانند برای نجات جان خود به درون این چاله که حالا به «چاله‌های خودکشی» معروفند، پناه ببرند.

براساس مستندی که‌سال 2012 درباره خودکشی در متروی لندن ساخته شد، میزان خودکشی در مترو به قدری بالاست که در ایستگاه‌ها قفسه‌هایی برای نگه‌داری اجساد تا رسیدن اورژانس تعبیه شده است.

پل خودکشی

اصولا پل‌هایی که برای گردشگران جهان به‌عنوان جاذبه توریستی محسوب می‌شوند دارای ویژگی‌های خاصی همچون ارتفاع یا طول زیاد‌ یا معماری خاص آنهاست.

اما با این حال هیچ‌یک از این ویژگی‌ها دلیل شهرت این جاذبه توریستی در آمریکا نیست چرا که این پل تمام شهرت خود را مدیون گردشگران بسیاری است که از بالای آن خود را به پایین پرتاب کرده‌اند!

گرچه در آغاز امر هدف از بنای این جاذبه نه‌چندان خوش آوازه، اتصال کوه‌های سن گابریل به رودخانه لس آنجلس بود اما بعدها خودکشی حدود 150 گردشگر از بالای این پل، آن را به پل خودکشی معروف کرد.

یکی از معروف‌ترین روایات خودکشی در این پل مربوط به ‌ می ‌1937 است که مادری از بالای پل دختر بچه‌اش را به پایین پرتاب کرد و پس از آن خودش نیز به پایین پرید.

اگرچه این مادر به محض برخورد با زمین جانش را از دست داد اما گویا دخترک هنوز عمرش به دنیا بود و به جای سقوط روی زمین، به شکل معجزه‌آسایی روی شاخ و برگ درختان فرود آمد و زنده ماند.

با این‌که مدت زیادی است که از این واقعه تلخ می‌گذرد اما با این وجود این اتفاق پایانی برای وقایع تلخ این پل نبود و هنوز هم که هنوز است با وجود نصب انواع محافظ‌ها در اطراف پل، باز هم مردم در این مکان شاهد حداقل ده خودکشی در سال هستند.

برج ایفل

از آنجا که دولت فرانسه هیچ علاقه‌ای به قرار گرفتن نام برج ایفل در فهرست جاذبه‌های مرگبار جهان ندارد، هیچ آمار دقیقی از تعداد خودکشی‌های صورت گرفته در این مکان در دست نیست.

این برج به‌قدری عظیم است که با وجود رعایت همه موازین امنیتی باز هم افراد، راهی برای پایین پریدن از آن پیدا می‌کنند. طبق روایات افراد بومی، برج ایفل به قدری مرتفع است که از میان همه افرادی که تا به حال در آن اقدام به خودکشی کرده‌اند فقط دو نفر زنده مانده‌اند که یکی از آنها زنی بود که روی سقف خودرویی فرود آمد و زنده ماند که البته این زن پس از بهبودی با صاحب ماشین ازدواج کرد و زندگی خوشی را از سر گرفت.

خالی از لطف نیست که بدانید پایین پریدن از این برج آهنین بعد از خوردن سم و حلق‌آویز شدن که به ترتیب در جایگاه اول و دوم قرار دارند، به‌عنوان سومین راه خودکشی در فرانسه مطرح است.

پل طلایی

پل گلدن‌گیت همان پل زیبا و حیرت‌انگیزی است که از زمان افتتاح آن در سال 1937 تا به حال سوژه عکاسی بسیاری از مردم جهان بوده است.

گلدن‌گیت با طول 2737 متر به‌عنوان یکی از طولانی‌ترین پل‌های معلق جهان روی تنگه‌ای در شمال آمریکا واقع و به شکلی زیبا خلیج سانفرانسیسکو را به اقیانوس آرام متصل می‌کند.

آوازه گلدن گیت به حدی در دنیا پیچیده است که هر گردشگری به محض ورود به شهر سانفرانسیسکو از آن به عنوان اولین مقصد گردشگری بازدید می‌کند.

گرچه در کنار همه این ویژگی‌ها باید افزود که این پل یک جنبه منفی نیز دارد و آن هم این است که از روز بازگشایی آن تا به امروز افراد زیادی را برای خودکشی مجذوب خود کرده است.

متاسفانه تعداد کسانی که برای خودکشی از این پل به پایین می‌پرند این‌قدر بالاست که سانفرانسیسکو آمار دقیقی از آن در دست ندارد، اما تعداد افرادی که به وسیله این پل یا دو برج آن اقدام به خودکشی کرده و جانشان را از دست داده‌اند از 1600 نفر تجاوز کرده است.

البته این پل تنها جان افرادی را که قصد خودکشی داشته‌اند، نگرفته است؛ براساس تاریخچه آن، در زمان ساخت گلدن گیت که چهار سال به طول انجامید، 30 نفر به دلیل وزش بادهای شدید از پل سقوط کرده و جان باختند.

از آنجایی که می‌گویند سالی که نکوست از بهارش پیداست، در آن زمان هم خیلی دور از باور نبود که این پل در آینده جان افراد دیگری را نیز خواهد گرفت.

دینا فراهانی - تپش