ایران میزبان شاعران روحانی جهان

به گزارش جام‌جم، در نشست خبری سومین جشنواره بین‌المللی شعر حوزه «اشراق» که در دفتر نمایندگی دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه در تهران برگزار شد، حجت‌الاسلام والمسلمین سیدعبدالله حسینی، دبیر این جشنواره با بیان این‌که جشنواره شعر اشراق به همت انجمن شعر طلاب کشور و مرکز فرهنگی هنری دفتر تبلیغات اسلامی برپا می‌شود، گفت: حافظ پیش از شاعر بودن به‌عنوان یک عالم دینی و مفسر قرآن کریم مطرح بود. همچنین مولانا و سایر شعرای بزرگ فارسی اغلب اهل تفسیر و آشنا با علوم قرآن بودند.

شعر حوزه پس از انقلاب

پس از انقلاب اسلامی حرکت جدیدی در حوزه علمیه شکل گرفت و به برگزاری جشنواره شعر طلاب در سال 67 انجامید. به گفته حسینی، کنگره اول در سال 68 با حمایت رهبر معظم انقلاب و پیام ایشان شروع شد که برکات زیادی داشت و کنگره دوم در مشهد که مصادف با بیماری و رحلت امام(ره) بود، برگزار شد: اما کنگره تعطیل نشد؛ جشنواره را تبدیل به سوگواره‌ای برای حضرت امام(ره) کردیم. این کنگره، یادواره «در سوگ آفتاب» نام گرفت و در آن شاعران بزرگی چون صادق آهنگران و حمید سراج اشعاری را درباره امام خمینی(ره) خواندند و علی معلم و علی موسوی‌گرمارودی فی‌البداهه اشعاری را سرودند.

رونمایی از 2 کتاب در اختتامیه جشنواره اشراق

حسینی با بیان این‌که جشنواره اشراق در سه بخش کلاسیک، آزاد و کودک و نوجوان با حضور شاعران حوزوی کشورهای فارسی‌زبان دنیا برگزار می‌شود و شاعران روحانی اهل سنت نیز می‌توانند در آن شرکت کنند، گفت: مراسم اختتامیه جشنواره اواخر آذر در ایوان شمس برگزار می‌شود و در این مراسم از دو کتاب «رواق اشراق» شامل جمع‌آوری تذکره شعرای گذشته و معاصر به قلم محمدعلی مجاهدی و «سبحه صد دانه» اثر امیرمهدی حکیمی رونمایی می‌شود.

حضور روحانیون در عرصه هنر

هر چند حوزویان نقش پررنگی در عرصه شعر و ادب این مرز و بوم دارند، ولی کمتر دیده شده که فعالیت‌های آنها شامل دیگر عرصه‌های هنری مانند هنرهای تجسمی، سینما و موسیقی شود. با این همه، جایگاه روحانیت در تولید محتوای فرهنگی و هنری کجاست؟ آیا نگاه آنها می‌تواند در خلق آثار متمایز هنری تاثیرگذار باشد؟

دکتر صابر امامی، شاعر و عضو هیات علمی دانشگاه هنر که دارای تحصیلات حوزوی است و با بیان این‌که نمی‌داند چرا برای جامعه امروزی خلق آثار هنری از سوی حوزویان عجیب است و گویی که اتفاق تازه‌‌ای روی داده، به جام‌جم می‌گوید: از 1400 سال پیش به‌این سوی اکثر تولیدکنندگان آثار هنری و فرهنگی از عالمان دینی و محصلان حوزه‌های علمیه بوده‌اند.

او با اشاره به این‌که هنر غالب در تاریخ ایران شعر بوده، عنوان می‌کند: از زمان‌های دور حوزویان و عالمان دینی شعر می‌گفتند و هنوز نیز کسانی‌که ذوق دارند، شعر می‌گویند. کسانی مانند آیت‌الله حسن‌زاده‌آملی دیوان شعر دارند؛ خود امام خمینی(ره) نیز دیوان شعر دارد. این‌که چرا طلبه‌های جوان که شعر می‌گویند، متمایز شده‌اند، جای سوال دارد.

او در پاسخ به این‌که چرا حوزویان در عرصه‌های هنری دیگر کمتر وارد شده‌اند، بیان می‌کند: زمانی‌که ما در اوایل انقلاب به حوزه رفتیم، حوزه به افرادی برای فعالیت در عرصه‌های مختلف هنری نیاز داشت.

به گفته امامی، در زمانی که آیت‌الله عبایی‌خراسانی مسئولیت دفتر تبلیغات اسلامی حوزه را برعهده داشتند، از میان طلاب برخی در حوزه‌های آهنگسازی، نقاشی و... فعالیت می‌کردند.