از گذشت خادم تا ریسک بنا

در واقع این افراد سرمایه‌های ورزش هستند که سال‌ها مملکت برای آنها هزینه کرده است‌. خانه‌نشینی سرمایه‌های ورزش‌ را می‌توان به پدیده فرار مغزهای مجموعه علمی کشور یا راکد ماندن سرمایه‌های اقتصادی مردم تشبیه کرد که در هر سه حالت صدمات جدی بر مجموعه‌های تخصصی یک کشور وارد می‌کند. منظور این نیست که همه باید مربی تیم ملی‌ رئیس فدراسیون یا سرمربی شوند. مهم این است که بتوان و پذیرفت که می‌شود روی نقاط مشترک تکیه کرد و هرکس به سهم خود گوشه‌ای از کار را بگیرد و در جهت اعتلای ورزش تلاش کند.

محمد بنا، رسول خادم، حسن بابک و همه بزرگان کشتی ایران هر کدام توانمندی‌های خاص خود را دارند و چنانچه در عمل همگی به چیزی جز موفقیت ورزش و کشتی ایران نیندیشند و البته زمینه کار و همفکری آنها فراهم باشد نباید خانه نشین شوند. امروز که بنا بازگشته است نباید حسن بابک خانه‌نشین شود و آنچنان که فدراسیون کشتی می‌خواهد باید این سرمایه همچنان در کشتی فرنگی باقی بماند و در رده‌های پایه برای موفقیت کشتی تلاش کند. همچنان که احد پازاج نیز نباید خانه‌نشین شود و امثال غلامرضا محمدی، سرمربی سابق تیم ملی کشتی آزاد نیز باید در گود باشند.

در ورزش نباید جا برای کسی تنگ شود و بزرگان نیز نباید چنین تصور و ذهنیتی داشته باشند‌. حال که محمد بنا خطر بازگشت به تیم ملی و تکرار موفقیت را در المپیک به جان خریده‌رسول خادم، رئیس فدراسیون کشتی چشم را بر اشتباهات گذشته بسته و این دو به خاطر کشتی دوباره دست یا‌علی داده‌اند شایسته است دیگران نیز برای ادامه روزهای همدلی کشتی گام بردارند و اجازه ندهند کینه و بد‌دلی کشتی کشتی را به گل بنشاند.

امید توفیقی

ورزش