سنت‌هایی برای نورسیده‌ها

سایت ODDEE که اخبار عجایب جهان را پوشش می‌دهد در گزارشی به عجیب‌ترین سنت‌های مردم جهان برای بچه‌های تازه متولد شده پرداخته است.

با در نظر گرفتن این‌که در ایران خودمان هم آداب و رسوم مختلفی برای نوزادان وجود دارد؛ در این مطلب نگاهی خواهیم داشت به سنت‌های جهانی در این زمینه که البته مطابق ماهیت این صفحه، منحصر و گاهی شگفت‌آور است.

نگهداری بند ناف، یکی از اقدامات پزشکی است که امروزه انجام می‌شود تا در آینده بتوان با استفاده از آن و البته علم ژنتیک در بهبود بیماری‌های فرد کمک کرد.

اما در ژاپن این کار یک سنت مردمی است. اعتقاد این است که نگه‌داشتن بند ناف نوزاد باعث می‌شود بین نوزاد و مادرش رابطه خوبی برقرار شود و از همین رو بیمارستان‌ها بند ناف نوزاد را در یک بسته‌بندی قاب‌گونه چوبی در زمان مرخص شدن مادر، به او هدیه می‌دهند.

این در حالی است که برخی ملل دیگر، نخستین کفش و برخی دیگر مقداری از نخستین موی کوتاه شده نوزاد را نگهداری می‌کنند.

مورد بعدی سنت‌های درباره نوزادان در دانمارک و فنلاند دیده شده است. در این کشورها مرسوم است که والدین برای وقت فراغت خود و خواب کودک، او را در بالکون خانه یا در کالسکه قرار می‌دهند و به بیرون از خانه می‌برند.

تا اینجای کار ظاهرا مشکلی وجود ندارد ولی وقتی بدانیم که این کار در هوای منفی پنج درجه سانتی‌گراد صورت می‌گیرد.

اعتقاد والدین این کشورهای سرد اسکاندیناوی این است که چنین کاری هوای تازه مورد نیاز کودکان را تامین می‌کند ضمن این‌که میزان احتمال ابتلای آنها به سرماخوردگی را کم می‌کند.

جالب است که این سنت مورد تایید مقامات بهداشتی هم قرار گرفته و حتی مهدکودک‌ها هم اینچنین عمل می‌کنند.

سنت بعدی، رسمی است که یک دولت جا انداخته است. 75 سال است که هر مادری در فنلاند بعد از زایمان می‌تواند بین دریافت 140 یورو یا یک جعبه بزرگ وسایل نوزاد انتخاب کند.

اکثر مادران جعبه را انتخاب می‌کنند چون ارزش مادی بیشتری دارد. این جعبه می‌تواند به‌عنوان جای خواب برای کودک استفاده شود ضمن این‌که درون آن از لباس‌ها و سایر ملزومات مورد نیاز نوزاد است.

این طرح که ابتدا برای خانواده‌های کم‌درآمد بوده از سال 1949 به طور همگانی درآمده تا همه کودکان زندگی خود را تقریبا به شکل یکسانی آغاز کنند و بدانند که دولت حامی آنان و خانواده‌هایشان است.

رسم دیگری که در مصر وجود دارد؛ نگاهی به آینده کودک دارد. در این سنت، در هفتمین روز تولد نوزاد او را در یک گهواره قرار می‌دهند و تکان می‌دهند تا بداند که این دنیا بالا و پایین‌های زیادی دارد.

در این حین چاقویی هم بالای سر نوزاد قرار داده می‌شود تا نوزاد از شر دشمنانش محفوظ بماند. در این مراسم که صبوح خوانده می‌شود .

هدایای اقوام و آشنایان برای نوزاد هم دریافت می‌شود و ضمنا چندین اسم زیر چند شمع قرار داده می‌شود و شمعی که بیشترین زمان را بسوزد؛ نمایانگر اسمی خواهد بود که باید برای نوزاد انتخاب شود.

سنت دیگر را باید ارمنستان یافت. در جشنی که برای رشد اولین دندان نوزاد گرفته می‌شود؛ نوزاد در برابر اشیای نمادینی قرار می‌گیرد.

آنگاه نوزاد با تشویق پدران و مادران به سمت برخی از اشیا سوق داده می‌شود ولی در نهایت هر چه که نوزاد بردارد؛ نشان‌دهنده آینده اوست.

مثلا اگر نوزاد یک متر را بردارد نشاندهنده این خواهد بود که او احتمالا در آینده مهندس خواهد شد. صدالبته که چنین مساله‌ای نمادین است و به قول ضرب‌المثل ایرانی، سیب تا به زمین برسد هزار چرخ می‌خورد.

سنت دیگر را بشنوید از چین که در جشن یک ماهگی نوزاد، وقتی اقوام و آشنایان هدایای خود را برای پدر و مادر می‌آورند در مقابل هدیه‌ای هم می‌گیرند.

این هدیه از جایی به جای دیگر متفاوت است اما در اکثر اوقات، این هدیه چیزی نیست جز تخم‌مرغ‌های رنگی قرمز.

هم تخم‌مرغ و هم رنگ قرمز آن به معنای شادی و زندگی است و از این‌رو، نوعی نماد خوش یمنی برای کسانی است که به دیدن نوزاد می‌آیند.

آخرین رسم را هم از کشور جامائیکا بشنوید. در این کشور آمریکایی، مرسوم است که پس از تولد نوزادان، بند ناف آنها را در جایی دفن می‌کنند و آنگاه در همان مکان یک درخت می‌کارند.

به این ترتیب این رسم تلاش دارد که هم یادگاری برای نوزاد به جا بگذارد و هم محیط زیست را حفظ کند.

جمله مشهوری هست که می‌گوید هر فردی باید فرزند داشته باشد، کتابی بنویسید و درختی بکارد و به این ترتیب اگر هر جامائیکایی یک کتاب هم بنویسد به هدف زندگی انسانی رسیده است.

مصطفی مسجدی آرانی - چمدان