داستان‌هایی از جنس زندگی

به این بهانه سراغ یکی از بازیگران اصلی این سریال یعنی پوراندخت مهیمن رفتیم و از او در خصوص تجربیاتش از بازی در این مجموعه تلویزیونی پرس و جو کردیم.

خانم مهیمن، بازی در سریال آینه چطور به شما پیشنهاد شد؟ از طریق چه کسی در جریان ساخت این مجموعه تلویزیونی قرار گرفتید؟

من در آن دوران در اداره تئاتر و نمایش مشغول کار بودم و فکر می‌کنم اولین گزینه‌ هم بودم که برای بازی در این مجموعه تلویزیونی از طرف آقای لطفی، کارگردان کار انتخاب شدم. سپس فیلمنامه خوب سریال را هم که توسط آقای ایرج بقایی و مرحوم احمد بهبهانی نوشته شده بود خواندم و بسیار پسندیدم.

از حال و هوا و فضای حاکم درزمان ساخت این مجموعه برایمان بگویید. از بازی در این سریال چه حسی داشتید؟

خیلی حال و هوای خوبی داشت. این حال خوب و انرژی کاررا تمام افراد جلوی دوربین و نیز پشت صحنه داشتند و از این طریق به مردم و مخاطبان‌مان در سطح جامعه هم منتقل می‌شد.

البته داستان‌هایی که برای این مجموعه نوشته می‌شد خیلی تاثیرگذار و از جنس مشکلات مردم جامعه بود. من وقتی داستان‌های سریال آینه را مرور می‌کنم می‌بینم که چقدر دقیق نگاشته شده و چه سریال خوبی برای تلویزیون بوده است.

دلیل اصلی ماندگاری این مجموعه تلویزیونی بعد از این همه سال چیست؟

به نظر من دلیل اصلی این موفقیت و ماندگاری، داستان‌های مطرح شده در سریال است که به مشکلات خود مردم اشاره داشت و قسمت به قسمت ساخته می‌شد و در هر کدام بخشی از این مشکلات بازگو می‌شد.

سریال ما دو بخش اصلی داشت؛ یکی جنبه تلخ ماجرا و اتفاقاتی بود که برای شخصیت‌های داستان رخ می‌داد. بخش دوم هم که زندگی شیرین می‌شود نام داشت، نشان می‌داد هر فرد با تغییر دید و این که اگر در زندگی اندکی فکر کند و به جزئیات ناراحت‌کننده اهمیت ندهد، زندگی برایش متفاوت می‌شود. این قضیه‌ای است که فقط مختص آن زمان نبوده و هنوز در زندگی‌ روزمره ما وجود دارد و به خاطر همین هنوز می‌شود سریال را دید و از آن درس گرفت.

خاطره‌ جالبی هم از بازی در این سریال دارید؟

سراسر کار برای من خاطره بود؛ چرا که علاوه‌بر گروه تولید خوب، آن زمان همه ما از بازیگران عرصه تئاتر بودیم که به تلویزیون راه یافتیم. بازی در کنار مرحوم جمشید اسماعیل‌خانی و گوهر خیراندیش و رضا بابک و خیلی از هنرپیشه‌های دیگری که برخی‌هایشان الان دیگر در بین ما نیستند، برایم بسیار شیرین و به یاد ماندنی بود.

فکر می‌کنید تفاوت اصلی این سریال با مجموعه‌هایی که الان ساخته می‌شوند در چیست؟ پس از حدود 30 سال از زمان ساخت آن سریال، آیا توانسته‌ایم در مجموعه‌های تلویزیونی‌مان پیشرفت چشمگیری داشته باشیم؟

نمی‌توانم بگویم پیشرفتی نبوده اما توقع‌ها بیشتر از این حرف‌هاست و دوست داریم آثار خیلی بهتری ساخته شود. برای مثال من سال 90 در تله‌فیلمی با نام «بیا از گذشته حرف بزنیم» به کارگردانی حمید نعمت‌الله بازی کردم که تاکنون نزدیک به 21 بار از شبکه‌های مختلف بازپخش داشته که قطعا به دلیل موفقیت این اثر است. یا سریال «وضعیت سفید» که مجددا با آقای نعمت‌الله کار کردم و جزو ماندگارترین ساخته‌های این چند سال تلویزیون است.

ما برای این کار به مدت 20 ماه هر روز سر کار بودیم؛ اما خسته نمی‌شدیم؛ چرا که حس زندگی در این کار جریان داشت و آقای نعمت‌الله واقعا به کوچک ترین جزئیات صحنه اهمیت می‌داد. فکر می‌کنم امثال حمید نعمت‌الله در تلویزیون ما کم است و باید قدرشان را دانست.

کدام‌یک از نقش‌هایی را که طی این سال‌ها بازی کرده‌اید بیشتر دوست دارید؟ نقشی هم هست که برایش اهمیتی بیشتر از نقش‌های دیگرتان قائل باشید؟

واقعا نمی‌توانم بگویم کدام کار خوب بوده و کدام کار نه؛ چرا که برای هر کدامشان زحمت کشیده‌ام و وقت گذاشته‌ام. اگر خروجی یک کار هم خوب نباشد، به این معنا نیست من به عنوان بازیگر تلاشم را نکرده‌ام، زیرا خوب یا بد بودن یک کار به عوامل زیادی بستگی دارد.

زهرا غفاری

جام‌جم