دومین کار این است که درباره حادثه اطلاعات صحیح به دست بیاورند؛ حواسشان به هشدارها باشد بهخصوص هشدارهایی که از مراجع رسمی به آنها داده میشود. نکته سوم این است که به هشدارهای دادهشده عمل کنند. اما پیش از مواجهه با بحران بهتر است خانوادهها بین خودشان درباره مدیریت بحران تقسیم وظیفه کرده باشند. حداقل یکی از افراد خانواده کمکهای اولیه و اطفای حریق بلد باشد. در مورد حادثههای احتمالی با همدیگر جلسه یا میزگرد خانوادگی بگذارند. تقسیم وظیفه کنند تا مشخص شود هر کسی باید چه کاری انجام بدهد. مثلا پدرخانواده مسئول قطع کردن آب، برق و گاز باشد. مادر خانواده بچهها را حمایت کند.
حتما در خانههایشان کیفی به اسم کیف نجات داشته باشند؛ در این کیف هرآنچه برای حیات خانواده لازم است باید وجود داشته باشد. قبل از هرچیز همه ما برای زنده ماندن به آب و مواد خوراکی احتیاج داریم. مواد خوراکی باید فاسد شدنی نبوده، کالری زیاد و حجم و وزن کم داشته باشد؛ مثل خشکبار، بیسکویت، خرما و حتی نان خشک. آب به مقدار کافی حداقل 5/1 لیتر برای هر نفر. اگر عضوی از خانواده داروی خاصی استفاده میکند و برایش حیاتی است،حتما در این کیف یک نسخه از آن موجود باشد. این کیف بهتر است در مسیرهای خروجی خانه و در معرض دید همه قرار بگیرد تا در مواقع ضروری به درد بخورد.
لادن کریمی
کارشناس آموزش سازمان پیشگیری از مدیریت بحران
دانشیار حقوق بینالملل دانشگاه تهران در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
یک پژوهشگر روابط بینالملل در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح کرد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
یک کارشناس روابط بینالملل در گفتگو با جامجمآنلاین مطرح کرد