نون بیار کباب ببر

بالاخره ماشینی است که ما با آن خاطره داریم و نمی‌شود به‌این راحتی‌ها از خیرش گذشت. پیشنهاد می‌شود در واردات چیزهای خاطره‌انگیز کوشش بیشتری به خرج دهند. مثلا ما برای ژیان و فولکس قورباغه‌ای بیشتر از تمام بزرگ‌ترهای فامیل احترام قائلیم. هر جا که این دو تا را ببینیم به احترامشان از جا بلند می‌شویم. دوچرخه 28و موتور یاماها احترامشان از تمام عموها و دایی‌های بزرگ فامیل واجب‌تر است. اگر یک ماشین ساسات‌دار را در خیابان ببینیم، در آغوشش می‌گیریم و به یاد روزها و ساعت‌هایی که با هم گذراندیم، کلی اشک می‌ریزیم و استخوانی سبک می‌کنیم.

همچنین در خبرها آمده بود که گردشگری کشور با توالت تهدید می‌شود. در همین راستا پیشنهاد می‌شود که دیگر مواردی که می‌توان با آنها چیزهای دیگر را تهدید کرد، شناسایی و پیش از تهدید خنثی‌سازی کرد. مثلا کشاورزی با فاضلاب تهدید می‌شود. پزشکی با بخیه و اهل بخیه تهدید می‌شود. مترو با عرق زیر بغل تهدید می‌شود. نفت با ب.ز تهدید می‌شود. یوزپلنگ ایرانی با طراح لباس تیم ملی فوتبال تهدید می‌شود. جنگل‌های بلوط با قلیان سراهای فرحزاد تهدید می‌شوند. جیب ما با قسط و بدهی تهدید می‌شود. دانشگاه با موسسات کنکوری تهدید می‌شود. مدارس دولتی با رشته علوم انسانی تهدید می‌شوند. دریاچه ارومیه کارش از تهدید گذشته، دیگر با چیزی تهدید نمی‌شود.

توصیه می‌شود برای این‌که همیشه دانشگاه‌های کشور پر و پیمان باشند و از طرفی هم برای رفع مشکل ازدواج و اشتغال فارغ‌التحصیلان دانشگاه، ورودی دانشگاه را گشادتر کنند و خروجی اش را کلا ببندند و مهر و موم کنند تا دانشجویی نتواند فارغ التحصیل شود. کم کم می‌توان طرح‌های ویژه مثل طرح‌های تلفن همراه برای دانشجویان در نظر گرفت. مثلا *1000000# رو بگیر، بی‌نهایت واحد انتخاب کن، یا *1111# رو بگیر و از هر کی دلت می‌خواد جزوه بگیر. یا *99999# رو شماره‌گیری کن، با خانواده بزرگ دانشگاه نون بیار، کباب ببر بازی کن. یا با انتخاب 20 واحد در هر ترم، از چهار واحد آزمایشگاه رایگان برخوردار شوید. این‌طوری دانشجویان هم وقت فکر کردن به ترک تحصیل و فرار از دانشگاه را نخواهند داشت.

علیرضا لبش - جام جم