استانداردهای نازل شبکه نمایش خانگی

نخست، وجود متقاضیان فراوان از جمله جوانانی که علاقه‌مند به بهره‌گیری از فیلم‌ها و محصولات هنری هستند و باید علاوه بر سلیقه آنها، هدایت، کمال و راهبری فرهنگی آنها نیز در نگاه تولیدکنندگان آثار قرار داشته باشد.

دوم، هجوم انواع محصولات ناهنجار و بی‌قواره به کشورمان است که متناسب با ارزش‌های مردم و نظام نیست. ضمن این‌که وجود تنوع علایق و سلایق ما را برآن می‌دارد تا برای پرکردن اوقات فراغت و غنی‌سازی فکری کنیم و در این راه می‌توانیم با فکر و مطالعه و بهره‌گیری از تجارب بقیه کشورهایی که درد مشترک با ما دارند، آثار مناسبی از طریق مدیوم‌های گوناگون تولید کرد.

یکی از راه‌هایی که بازشده تا ما به نیازهای مردم و جوانان پاسخ دهیم، شبکه نمایش خانگی است. اما مفهوم این شبکه این نیست که آثار تولیدشده از معیارها و استانداردهای موردقبول نظام دور باشند و بخواهند تخطی کنند. به هرحال همه در هر نهادی که هستیم باید تحت یک قانون فعالیت کنیم، بنابراین معیارهای دوگانه در فضای فرهنگی کشور قابل هضم و قبول نیست. یکی از مشکلات ما مشخص نبودن و منضبط نبودن این‌گونه کارهای هنری است. ما نباید در زمینه غفلت‌های فرهنگی سکوت کنیم و باید یک حد استانداردی را مشخص کنیم که کسی از آن تخطی نکند. در شرایط فعلی و در بحث شبکه نمایش خانگی نیازمند استانداردسازی سوژه‌ها و محتواهایی هستیم که دستمایه ساخت فیلم و سریال‌ها می‌شوند. باید ببینیم چقدر سوژه‌ها مطابق با واقعیات جامعه است یا چقدر می‌تواند تخریب‌کننده و سیاه‌نمایی باشد. نوع صحنه‌پردازی و نوع زندگی و نوع پوشش‌ها چقدر می‌تواند زننده و خلاف عرف و باورهای اجتماع باشد.

خود ما باید در مجلس، نظام و شورای‌عالی انقلاب فرهنگی تکلیفی را مشخص کنیم، چون این سردرگمی می‌تواند منجر به سوءاستفاده هم شود. ضوابط حاکم بر شبکه نمایش خانگی از ضوابط حاکم بر رسانه ملی نازل‌تر است. اگر ما به اشتباهات صورت گرفته در آثار شبکه نمایش خانگی بی‌توجه باشیم و آن را رها کنیم، ممکن است به مرور و درازمدت نقاط آسیب‌زننده بیشتری به وجود بیاید. به نظرم باید آن مسیر شوراهای فیلمنامه و مجوز اکران در سینما و شبکه نمایش خانگی تحت کنترل و نظارت بیشتری باشد و اگر افراد متخصص و متعهد در آنجا نباشند، همین می‌شود که الان شما نتیجه‌اش را می‌بینید. برخی افراد که الان در این مسئولیت‌ها فعالیت می‌کنند، این‌کاره نیستند. گاهی میان آن چیزی که در فیلمنامه است تا آن چیزی که ساخته می‌شود، تفاوت‌های زیادی وجود دارد و بیشتر شیطنت‌ها هم در این مسیر اتفاق می‌افتد.

دکتر جمشید جعفرپور
عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی