بعضی وقت‌ها شنونده خوبی نباشیم

بسیاری از ما روبه‌روی دوستان و آشنایان‌مان شخصیتی مهربان داریم، اما پشت‌سر آنچنان بی‌رحم و نامهربان می‌شویم که گویی درباره دشمن خود حرف می‌زنیم و همین پشت‌سرهم حرف زدن‌ها و ایرادهای دیگران را گفتن، ریشه بسیاری از اختلافات خانوادگی ما شده است؛ اختلافاتی که دودمانی را بر باد می‌دهد، رابطه‌ها را تیره می‌کند و کینه‌ورزی را اشاع می‌دهد.

اما هیچ می‌دانید اگر ما شنونده خوبی برای شنیدن عیب‌های دیگران نباشیم، این خصلت ناشایست در همگان ریشه‌کن می‌شود.

اگر بدانیم گوش دادن به سخن‌چینی پشت‌سر دیگران تنها دلیل تداوم این خصلت در برخی از ما آدم‌هاست، هرگز شنونده خوبی برای عیب‌های دیگران نخواهیم بود و در نتیجه نمامی و سخن‌چینی از بین می‌رود.

درد اینجاست که اغلب ما آدم‌ها از شنیدن عیب‌های دیگران لذت می‌بریم و این کار تفریح‌مان شده است، به قول دوستی که هر وقت می‌بینمش به مزاح می‌گوید «از بحث شیرین غیبت چه خبر!»

می‌بینید؟ به همین راحتی شنیدن حرف‌های دیگران برایمان شیرین و مسرت‌بخش شده است و گویی اگر نخواهیم پشت‌سر دیگران حرف بزنیم و ایرادهای خرد و درشت‌شان را روی دایره نریزیم،

حرفی برای گفتن نداریم و جای تاسف است که اعتراف کنیم این خصلت در برخی خانم‌ها بیش از آقایان است.

بنابراین وقت آن است که اول سوزنی به خودمان بزنیم و بعد جوالدوزی به دیگران و از همه مهم‌تر فراموش نکنیم اگر شنونده خوبی برای عیب و ایرادها و کمبودهای دیگران باشیم، قطعا حرف ما هم در جمع‌های دیگری نقل محافل خواهد بود.

به قول سعدی شیرین‌سخن:

هر که عیب دگران پیش تو آورد و شمرد

بی‌گمان عیب تو پیش دگران خواهد برد

زهرا عرب/ دبیر چاردیواری

ضمیمه چاردیواری