تکریم سالمندان‌ سرمایه‌ای انسانی و اجتماعی

اکنون ما وارد دنیای جدیدی شده‌ایم که مراکز دانش آن گسترده و بی‌سوادی کم شده ودسترسی به اطلاعات گسترش یافته و رسانه‌های فراوانی وجود دارد که حتی اخبار تمام جهان را پوشش می‌دهند. بنابراین نه تنها دیگر نیاز به تجربه و اطلاعات ریش سفیدان نیست، بلکه یک فرآیند معکوس شکل گرفته به گونه‌ای که اطلاعات و دانش در میان جوانان وجود دارد و آنها به دانش روز دسترسی دارند.

جوانان امروز می‌توانند با استفاده از فناوری تمام اطلاعاتی را که نیاز دارند به دست بیاورند، پس این تغییر و تحولات سبب شده تا جایگاه اجتماعی سالمندان تنزل یابد و نقش چندانی در زندگی امروز نداشته باشند.

در این شرایط جوانان باید در نظر داشته باشند که خود آنها هم روزی پیر می‌شوند و به همین علت باید به سالخورده‌ها احترام بگذارند و برایشان ارزش قائل شوند و از سوی دیگر،‌ تجربه‌هایی را که سینه به سینه از نسل‌های گذشته به امروزی‌ها رسیده، نمی‌توان در دریای اطلاعات مدرن پیدا کرد در حالی که این تجربه‌ها هم حیاتی است و مسیر زندگی را به ما نشان می‌دهد.

متاسفانه بنیاد تمدن امروز مادی است و همه چیز با پول ارزیابی می‌شود، اما در این اواخر، بشر دریافته که اگر با این شیوه پیش برود شرایط دشواری در آینده خواهد داشت. چرا که در دنیای مدرن افراد کمتر با یکدیگر رابطه دارند و در آینده با فضای بیگانه و غیرانسانی مواجه می‌شویم که ارتباط نسل‌ها و انسان‌ها در آن صرفا بر مبنای نفع است . افق ایده‌آلی که ما باید برای آن تلاش کنیم تربیت نسل جوان به شیوه‌ای است که به ارزش‌هایی فراتر از ارزش‌های مادی فکر می‌کنند و انسانیت را نیز در تصمیم‌گیری‌های‌شان مد نظر داشته باشند.

هم‌اکنون باید باور کنیم که سالمندان هم بخشی از اقشار آسیب‌پذیر جامعه هستند که بی‌توجهی و نداشتن رابطه با آنها می‌تواند جهانی غیرانسانی و بی‌رحم را پدیدار کند که بتدریج ارزش‌های معنوی در آن ضعیف می‌شود و این خطر همه نسل‌ها را تهدید می‌کند.

بنابراین باید تلاش کنیم به سالمندان اگر چه ارزش مادی ندارند، اما بخشی از حیات ما هستند احترام بگذاریم؛ تکریم سالمندان یک سرمایه انسانی و اجتماعی است که اگر از دست بدهیم آینده‌ای مخوف و پر از بیم و مشکلات خواهیم داشت.

سعید معیدفر

جامعه‌شناس