عواقب دیدن صحنه های خشن

به گزارش جام جم آنلاین،می‌بینند خشونت را، وحشی شدن را، خون را. می‌بینند و جدا نمی‌کنند. می‌بینند و لذت می‌برند. می‌ببنند و شاید در آینده خودشان هم تکرار کنند.

خشونت می‌بینند و خشونت می‌کنند؛ مانند همان اتفاقی که چندی قبل فیلمش فضای مجازی را پر کرده بود.

در یک مسابقه جنگ سگ‌ها در لرستان یکی از سگ‌ها که پیروز میدان شده بود، سگ مقابل خود را کشت.

صاحب سگ کشته شده که این اتفاق برایش گران تمام شده بود، به سگ برنده حمله کرد و او را کشت.

صاحب سگ برنده با دیدن این رفتار، عصبی شده و به او حمله‌ور شد و به همین سادگی یک درگیری بزرگ گروهی پیش آمد که طی این درگیری، سه نفر از شرکت‌کنندگان در دعوا جان باخته و چند نفر دیگر مجروح شدند.

کشور‌های دیگر

این نمایش‌ها و مسابقات نه تنها در کشور ما بلکه در بسیاری از کشور‌های دیگر نیز رواج دارد. از جمله کشور‌های دیگری که جنگ حیوانات در آنها به وفور دیده می‌شود، افغانستان و پاکستان است.

در این کشور‌ها نه‌تنها روی حیوانات شرط‌بندی می‌کنند، بلکه در بسیاری از موارد دیدن این جنگ‌ها برایشان نوعی سرگرمی است و به عنوان تفریحی برای پر کردن اوقات فراغت است.

جنگ حیوانات در کشور‌های پیشرفته

بعضی افراد معتقدند این نوع سرگرمی‌های خشونت‌آمیز مخصوص کشور‌های توسعه نیافته یا درحال توسعه است، ولی این فکر اشتباه است.

20 بهمن امسال خبری درخصوص انهدام باند سازمان‌یافته شرط‌بندی روی سگ‌ها در آمریکا منتشر شد. در این خبر پلیس آمریکا از انهدام باند سازمان‌یافته شرط‌‌بندی روی سگ‌ها و نجات 360 سگ خبر داد.

صحنه‌های خشونت‌بار خیابانی

دیدن صحنه‌های خشونت و ایستادن و نگاه کردن به آن فقط مربوط به مسابقه حیوانات نیست و در خیابان‌ها نیز شاهد تماشاچی بودن برخی عابران در برابر نزاع‌های خیابانی هستیم.

برخی نیز پا را فراتر گذاشته و به جای پایان دادن به دعوا، اقدام به عکاسی و فیلمبرداری از صحنه درگیری برای گروه‌های تلگرامی می‌کنند.

بسیاری از کسانی که به دیدن این مسابقات می‌روند، نه‌تنها از دیدن مناظر پر از خشونت ناراحت نمی‌شوند؛ بلکه ابراز هیجان هم می‌کنند و حتی دوستان خود را هم به دیدن این نبرد‌ها دعوت می‌کنند.

برای بررسی دلایل لذت برخی افراد از مشاهده صحنه‌های خشونت‌بار، گفت‌وگویی با محمدرضا دژکام، روان‌شناس انجام دادیم و این کارشناس به تحلیل وضعیت روحی و روانی این افراد پرداخت.

افرادی که اقدام به پرورش حیوانات برای مسابقه و جنگ می‌کنند از نظر روانی در چه وضعیتی هستند؟

این افراد به طور معمول از یک شخصیت بیمارگونه برخوردار هستند، البته این موضوع درمورد همه این افراد صادق نیست.

اگر بخواهیم واضح تر توضیح دهیم و شخصیت آنها را دقیق‌تر مورد بررسی قرار دهیم می‌توان گفت افرادی که حیوانات را به جان هم می‌اندازند و سر برد و باخت آنها بحث می‌کنند و از دیدن این صحنه‌ها لذت می‌برند از دو دیدگاه متفاوت به موضوع نگاه می‌کنند.

از بعد مادی و بعد روانشناختی. افرادی که از بعد مادی به موضوع نگاه می‌کنند فقط به فکر سود و زیان خود هستند، در این مورد لذت بردن از خشونت و گرایش به خشونت مطرح نیست، بلکه افراد فقط به درآمد حاصل از این خشونت می‌اندیشند.

اما در مورد بعد روانشناختی، وضعیت متفاوت از حالت اول است. افراد از دیدن جنگیدن حیوانات و خشونت حاصل از آن لذت می‌برند، البته در مورد این افراد هم نمی‌توان براحتی قضاوت کرد.

زیرا هیچ انسان عادی به خودی خود از دیدن خشونت لذت نمی‌برد. شاید طبیعی نبودن گرایشات این افراد، ریشه در کودکی آنها دارد یا شاید هم زمینه اختلالات روحی و روانی داشته باشند.

در کلی‌ترین وضعیت هم نمی‌توان براحتی در مورد بعد روانشناختی و روحیات افراد قضاوت کرد، زیرا هیچ انسانی از ابتدا خشونت‌طلب و ناآرام نبوده و افرادی که به این نوع اختلالات روانی دچار می‌شوند نیز باید ابعاد مختلف زندگی‌شان (مانند بعد تربیتی یا خانواده یا جمع دوستان و...) بررسی شده تا ریشه مشکلاتشان پیدا شود.

چرا دیدن صحنه‌های خشونت‌بار برای برخی افراد عادی شده است؟

ممکن است از کودکی به این نوع صحنه‌ها عادت داشته باشند و حتی مردن و جان دادن یک موجود برایشان بسیار هم طبیعی جلوه کند.

ممکن است آنها از این خشونت‌ها حتی بترسند و ناراحت شوند، ولی برای خودنمایی و شجاع جلوه دادن خود در جمع دوستان بگویند که از دیدن صحنه‌های خشن لذت می‌برند و با هیجان خاصی دیگران را هم به دیدن آن دعوت کنند.

برای مثال در جنگ حیوانات می‌توان گفت، بعضی افراد از به هیجان آوردن دیگران لذت می‌برند و وقتی می‌بینند دیگران با این صحنه‌ها به هیجان می‌آیند، اقدام به انجام این کار می‌کنند.

همان‌طور که گفتم این موضوع می‌تواند ریشه در گذشته افراد داشته باشد. به طور مثال شاید فرد در گذشته مورد توجه اطرافیان خود نبوده و همیشه سرکوب شده است و حالا با پرورش یک حیوان و نشان دادن خشونت توسط آن می‌خواهد در مرکز توجه دیگران قرار بگیرد.

هر فردی می‌تواند یک هدف خاص از نمایش خشونت و گرایش به آن داشته باشد. شاید هم فقط برای پر کردن اوقات فراغت باشد.

در هر صورت هدف هرچه باشد؛ چه سرگرمی و چه لذت و خودنمایی، هیچ کدام نمی‌تواند دلایل قانع‌کننده‌ای برای این کار باشد، زیرا این کار علاوه بر غیرقانونی بودن، توسط اکثر اعضای یک جامعه نادرست است.

دیدن این صحنه‌ها چه عوارضی برای فرد به همراه دارد؟

مطمئن باشید این صحنه‌ها در ضمیر ناخودآگاه افراد تاثیر منفی دارد. فرد هرچند در همان لحظه احساس رضایت کند، ولی بعد از آن دچار ناراحتی‌هایی می‌شود و کم‌کم با رفتار‌های عصبی که از خود بروز می‌دهد، می‌توان تاثیر خشونت را در ضمیر ناخودآگاه وی دید.

بعضی افراد برای سرگرمی حتی کودکانشان را با خود به دیدن این مسابقات می‌برند و نمی‌دانند با این کار چه تاثیر منفی روی روحیه کودک می‌گذارند.

در کل چه چیز باعث می‌شود انسان به طرف تفریحات خشونت‌بار برود و از آن لذت ببرد؟

انسان از خشونت لذت نمی‌برد. شاید یک لذت مقطعی باشد، ولی در کل دیدن خشونت برای هیچ فردی جذاب نیست، پس یک انسان سالم با دلیل به سمت این خشونت می‌رود.

در جوامعی که تفریحات کم است، انسان‌ها به سمت این تفریحات می‌روند. تا زمانی که برای یک فرد تفریح سالمی وجود نداشته باشد که از آن لذت ببرد، او به سمت تفریحاتی می‌رود که سر‌گرم شود.

خودش هم می‌داند که این تفریح درست نیست، ولی خودش را گول می‌زند که سرگرمی است و لذت می‌برد.

باید شرایط جامعه به صورتی باشد که برای افراد در شرایط و سنین مختلف تفریحات مناسب خودشان ایجاد شود، در این صورت اگر فردی باز هم به سمت این تفریحات نامناسب رفت، در آن زمان می‌‌توان گفت فرد عادی نیست و باید درمان شود.

تضییع حقوق حیوانات جرم است

محمدجعفر نعناکار، حقوقدان و استاد دانشگاه در زمینه ضرورت برخورد با برگزارکنندگان جنگ خونین میان حیوانات می‌گوید: صرف‌نظر از این‌که انجام این اقدامات عنوان مجرمانه دارد.

در دین مبین اسلام این امر بسیار نکوهش شده و حرام است، برپایی جنگ میان حیوانات نوعی شرط‌بندی محسوب می‌شود و جنبه مجرمانه دارد.

از طرفی، تضییع حقوق حیوانات طبق قانون مجازات اسلامی جرم بوده و به نوعی ترویج خشونت نیز محسوب می‌شود و از طرفی نظم عمومی جامعه را برهم زده و بهداشت عمومی را به مخاطره می‌اندازد.

مجازات برپایی جنگ و مسابقات میان حیوانات بسته به شدت موضوع و زمان و مکان آن متفاوت است،.

اما قانونگذار برای این جرم حبس از شش ماه تا دو سال، شلاق و جزای نقدی در نظر گرفته است و از طرفی مجازات نگه داشتن حیوانات برای قمار و برگزاری برنامه‌های این‌چنینی خود جرمی جداگانه محسوب شده و مجازات حبس در پی دارد.

غزاله مالکی

ضمیمه تپش