با عشق از پاریس!

محرز جوان که در آن زمان در لیگ محلی پاریس بازی می‌کرد، سال‌ها بعد برای تیم ملی کشور محل تولد پدرش، الجزایر، بازی کرد و این فصل با درخشش در ترکیب لسترسیتی، به یکی از بهترین بازیکنان لیگ برتر انگلیس تبدیل شد: «پدرم همیشه حامی من بود؛ او همیشه می‌خواست من فوتبالیست شوم. او همیشه با من بود. او در هر بازی همراه من می‌آمد تا به من کمک کند. او زمانی برای یک تیم کوچک در الجزایر بازی می‌کرد و در فرانسه هم، به فوتبال ادامه داد؛ بنابراین می‌دانست چه چیزی باید بگوید. من هم به حرف‌هایش گوش می‌دادم. مرگ او یک نقطه شروع بود. نمی‌دانم بعد از مرگ او من جدی تر شدم یا نه اما بعد از مرگ پدرم، اوضاع برای من خوب پیش رفت. شاید در ذهنم، بیشتر می‌خواستم موفق شوم.»

او برای باشگاه محلی سارسل، در حومه شمال پاریس، بازی می‌کرد؛ جایی که جمعیت مهاجر زیادی داشت، اما دورنمای درخشانی برای داشتن یک دوران حرفه‌ای خوب دیده نمی‌شد: «ما پولدار نبودیم، اما فقیر هم نبودیم. مادرم از سرکار می‌آمد و تمام تلاشش را می‌کرد تا ما خوب غذا بخوریم.»

اما محرز جوان بشدت لاغر بود و همین باعث شد چند مربی، با وجود تکنیک خیره‌کننده او، اطمینانی به فوتبالیست شدنش نداشته باشند: «آنها می‌گفتند من خیلی لاغر هستم و همه می‌توانند توپ را از من بگیرند. من تکنیک خوبی داشتم، اما از نظر فیزیکی خیلی قوی نبودم. سریع نبودم، اما همیشه سخت کار می‌کردم.»

محمد کولیبالی که در آن زمان مدیر فنی سارسل بود، با تائید حرف‌های ریاض، به اکیپ گفت: «او خیلی نحیف بود اما هرگز تسلیم نمی‌شد و این تلاش، نتیجه داد. می‌توانید ببینید که او در زمین هرگز پنهان نمی‌شود. او خیلی زود یاد گرفت که باید مسئولیت پذیر باشد. او فقط تکنیکی نیست؛ شور و شخصیت هم دارد که برای یک بازیکن بزرگ لازم است.»‌ در سال 2009 بود که باشگاه کوچک کامپر، محرز را به خدمت گرفت. تنها شش ماه بعد از پیوستن به این باشگاه از پاری‌سن‌ژرمن و مارسی پیشنهادهایی دریافت کرد اما ترجیح داد به باشگاه دسته دومی لوهاور برود: «لوهاور انتخاب خوبی برای من بود، زیرا سیستم جوانان خوبی دارد. من ابتدا برای تیم زیر 21 ساله‌ها بازی کردم و سپس برای تیم اول. وقتی شروع به بازی در تیم اول کردم، ابتدا شرایط دشوار بود زیرا در دسته دوم فرانسه، تیم‌ها همیشه خیلی دفاعی بازی می‌کنند و به نظر می‌رسد همه به دنبال نتیجه صفر ـ صفر هستند.

سال اول دشوار بود، اما سال دوم خوب شد. پس از آن به لستر آمدم. زندگی من همیشه همین طور بوده؛ قدم به قدم پیش رفتم.»

هرچند وقتی او قصد داشت در سال 2014 به لستر که در آن زمان در لیگ چمپیونشیپ انگلیس بازی می‌کرد، برود، بعضی از اطرافیانش معتقد بودند این انتقال، تصمیم مناسبی برای او نیست: «همه به من می‌گفتند انگلیس به درد تو نمی‌خورد. خیلی فیزیکی است و تو قوی نیستی. فوتبال اسپانیا برای تو بهتر است. بنابراین هرگز فکر نمی‌کردم در انگلیس بازی کنم. با مدیربرنامه‌هایم صحبت کردم و او گفت انگلیس برای تو خیلی خوب است. وقتی به اینجا آمدم و تمرین و بازی کردم، با خودم فکر کردم احمق بودم که تردید داشتم.»‌این انتقال برای لسترسیتی هم یک انتقال رویایی بود. آنها تنها با پرداخت 450 هزار یورو محرز را به خدمت گرفتند و اکنون اگر بخواهند، می‌توانند به چند برابر این مبلغ او را بفروشند: «لسترسیتی به من همه چیز داد. با لسترسیتی بود که تجربه حضور در لیگ برتر را پیدا کردم و در جام‌جهانی بازی کردم. من در آن زمان در چمپیونشیپ بازی می‌کردم، اما همیشه اول بودیم و همیشه می‌بردیم؛ بنابراین کادر فنی الجزایر بازی‌های من را دید. اگر همچنان در دسته دوم فرانسه بودم، هیچ کسی من را نمی‌دید.»

هرچند محرز در فرانسه به دنیا آمده بود و مادرش هم مراکشی بود، اما او می‌خواست برای تیم کشوری بازی کند که پدرش در آنجا متولد شده بود: «ما هر سال با پدر و برادرم برای تعطیلات به الجزایر می‌رفتیم. من اقوام زیادی آنجا دارم. من در فرانسه به دنیا آمدم و آنجا بزرگ شدم و مادرم هنوز آنجا زندگی می‌کند، اما قلبم بیشتر مراکشی است.»

او بعد از چند فصل حضور در لسترسیتی، به این باشگاه وابسته شده است؛ به طوری که وقتی اولین مربی‌اش در لستر، نایجل پیرسون، در تابستان گذشته اخراج شد، محرز بسیار ناراحت شد: «نایجل برای من مانند پدر بود، زیرا وقتی به اینجا آمدم، مدام با من صحبت می‌کرد و به من اعتماد به نفس می‌داد. گاهی اوقات سرم داد می‌زد، اما به خاطر خودم بود. وقتی او رفت، خیلی ناراحت شدم زیرا او بود که من را به اینجا آورد. او آدم خوبی هم بود. باشگاه مربی جدیدی به خدمت گرفت که من او را نمی‌شناختم.»

اما محرز خیلی زود با رانیری آشنا شد و به بازی کردن زیر نظر او عادت کرد؛ به طوری که بهترین فصل دوران حرفه‌ای‌اش زیر نظر این مربی ایتالیایی در حال رقم خوردن است.