کشمیر، دیار فراموش شده

نیروهای هندی و پلیس ایالتی هند روی معترضان آتش گشودند و این کار را تا زمانی که تظاهرات ادامه داشت بی وقفه دنبال کردند. از شروع قیام مشهور و مسلحانه در سال 1989 علیه هند 27 سال گذشته است. اگر نمودار 70 ساله تاریخ شبه قاره هند را ترسیم کنیم، حکایت از شروع و ادامه مناقشات خشونت‌آمیز در این منطقه دارد.

ایجاد صدمات و جراحات حدود 2000 نفر از مردم فقط در دو روز، نتیجه اعتراض به اشغال نظامی این منطقه از سوی هند است.

شبه‌نظامیان به آمبولانس‌ها و مراکز مسکونی حمله و اقدام به شکستن در‌ها و پنجره‌ها می‌کنند. حکومت هند و نمایندگان محلی وفادار به آن، ارتباطات،‌ رسانه‌های اجتماعی و آزادی‌های مدنی را سرکوب و مقرارت شدید منع آمد و شد در جنوب کشمیر ـ محلی که بیشترین تعداد کشته‌ها را داشته ـ برقرار می‌کنند.

مطابق گزارش فردی که بتازگی از کشمیر بازدید داشته افراد بشدت بیمار، از رساندن خود به بیمارستان و تهیه دارو مورد نیاز عاجز هستند. به طور خلاصه مردم این منطقه تحت محاصره شدید قرار دارند. فشار و سختگیری ای که دولت هند بر مردم کشمیر اعمال می‌کند فقط جنبه نظامی و پلیسی ندارد.

اکنون دولت هند بیش از پیش به توهمات خود باور پیدا کرده است و قصد دارد برای خروج از بحران و خاموش کردن صدای خشمگین کشمیری‌ها و اعتراضات سیاسی با شلیک گلوله اقدام کند. این دولت، خود را مجبور می‌بیند به اقدام وحشیانه خشونت‌آمیز علیه کشمیری‌ها ادامه دهد. انجام این‌گونه اقدامات در سالیان گذشته هم مسبوق به سابقه بوده است که به طور خلاصه به آنها اشاره می‌شود.

* در سال 2008 در اعتراضات کشمیری‌ها به اعطای صدها جریب زمین برای ساخت معبد هندوها 60 نفر کشته شدند. معترضان معتقد بودند تلاش‌هایی از سوی هند برای تغییر بافت جمعیتی مردم مسلمان این منطقه به نفع هندوها شروع شده است.

* ناآرامی در سال 2009 ‌ به بهانه کشف جسد دو زن که معترضان مدعی بودندتوسط سربازان هندی مورد تجاوز قرار گرفتند و سپس به قتل رسیدند.

* در سال 2010، 120 نفر که شامل نوجوانان بودند در خیابان سلاخی شدند. هیچ‌یک از اعضای نیروهای نظامی مسبب این کشتار تغییر نکرده و مجازات نشدند.

سیاستگذاران مستقر در دهلی نو برنامه‌ای طراحی کردند که از سلاح‌هایی با گلوله‌های ساچمه‌ای که مشهور به سلاح‌های غیرکشنده است علیه مردم استفاده کنند که این سلاح‌ها آسیب‌ها و جراحات شدید غیر قابل جبرانی را بر قربانیان باقی می‌گذارد. در طول هفته‌های گذشته، چشم پزشکان در کشمیر حدود 150 عمل جراحی برای خارج ساختن گلوله از چشم مجروحان انجام داده‌اند که به گفته یکی از پزشکان بسیاری از این بیماران دید خود را به‌طور کامل از دست داده‌اند و جراح دیگری در این ارتباط می‌گوید سرنوشتی بدتر از مرگ در انتظار مجروحان چنین حوادثی است. هیچ کشوری مانند هند نیست که چنین شمارگان بالایی برای نابینا کردن جوانان داشته باشد.

گاردین

مترجم: محمد انیسی‌طهرانی