بهانه‌ای برای نگاه عمیق‌تر به مسائل سینمای ملی

در سال‌هایی که مانند امسال برای این روز تمهیدات ویژه‌ای مثل نیم‌بها کردن بلیت سینما (یکشنبه 21 شهریور) در تمام سئانس‌های روز هم اندیشیده می‌شود که دیگر چه بهتر. چنین تمهیداتی یعنی مردم هم در این جشن ملی سهیم هستند و همه با هم خوشحالیم. خوشبختانه از ابتدای امسال ارتباط مردم با سینما خیلی گسترده شده و انگار به طور جدی سینما به سبد کالای خانواده‌ها وارد شده است، حتی در جمع‌های خصوصی هم می‌بینم کسانی که قبلا هیچ قرابتی با سینما نداشتند، از من راجع به فیلم‌های خوب روی پرده و... می‌پرسند که این را می‌توان به فال نیک گرفت. این جریان پسندیده‌ای است که از ابتدای امسال راه افتاده و امیدوارم ادامه پیدا کند. سینمای ایران را امروز تمام دنیا می‌شناسند؛ سینمایی نجیب، عمیق و حرفه‌ای. خوشبختانه هر سال تعدادی فیلمساز جوان وارد سینما می‌شوند که عمده آنها هم حرف‌های جدیدی برای گفتن دارند و هم زاویه نگاهشان به محیط پیرامونشان زیباست. این جوانان در کنار پیشکسوتان سینما واقعا ترکیب بی‌بدیلی را تشکیل داده‌اند که نمودش را نه‌تنها در اکران‌های داخلی که در اکران‌های بین‌المللی هم می‌بینیم، اما به هر حال در کنار تمام این مزایا، معایبی هم داریم. مثلا این‌که خیلی از فیلمسازان ما در یک دایره محدود قصه می‌نویسند و همین می‌شود که اغلب فیلم‌های ما شبیه هم شده‌اند! دیگر این که بخش بین‌الملل فیلم‌های ما ضعیف عمل می‌کند. البته بتازگی با تلاش برخی فیلمسازان یک‌سری از اکران‌های داخلی به خارج از مرزها هم رسیده تا حداقل ایرانی‌های خارج بتوانند از سینمای ایران استفاده کنند. امیدوارم بتوانیم از فیلمنامه‌نویسان که در واقع مهم‌ترین رکن یک فیلم بوده و مهم هستند بهتر حمایت کنیم؛ هم حمایت مالی و هم حمایت معنوی. به این معنا که آنها بتوانند با دغدغه مالی کمتر و با دست باز بنویسند. باشد که روز ملی سینما بهانه‌ای شود برای نگاه عمیق‌تر به مسائل سینمای ملی.

جمشید محمودی

کارگردان سینما