شمارش معکوس برای بهار عربی در سرزمین حجاز

نماد این افراط‌گرایی را می‌توان در قالب تجاوز نظامی و گسترش تندروی در یمن یا مواضع خصمانه در قبال مردم بحرین مشاهده کرد.

به گزارش جام جم آنلاین، در همین راستا می‌توان گفت که در شکل‌گیری و کمک به ماموریت‌های داعش، سعودی‌ها نقش اول را دارند. عربستان امروز تروریست‌ها را به سمت ایران و افغانستان گسترش می‌دهد. این همان روندی است که از سال 2011 برای سرنگون کردن نظام سوریه آغاز شد و در این دوره جدید شاهد تشدید آن هستیم.

آل‌ سعود در مقطع فعلی هم به دنبال ایجاد بی‌ثباتی و دخالت در امور داخلی عراق است. عربستان مواضع سیاسی خود را به‌وضوح در عراق بیان می‌کند و می‌گوید که حشدالشعبی (بسیج مردمی عراق) نباید باشد در حالی که اینها موضوعات داخلی عراق است.

نقش واشنگتن در کودتای محمد بن سلمان

علت این رویکرد برمی‌گردد به همسویی سیاست‌های عربستان با سیاست‌ های آمریکا و صهیونیسم در منطقه. در مقطع کنونی شاهد علنی شدن روابط آل‌سعود با صهیونیست‌ها هستیم.

نکته قابل توجه این است که تیم جدیدی که در عربستان روی کار آمده، تیمی است که توسط آمریکا حمایت می‌شود.

کودتایی که در داخل آل‌ سعود صورت گرفت خواسته آمریکا بود؛ در صورت نداشتن تمایل آمریکا چنین کودتایی شکل نمی‌گرفت و چنین تجاوزهایی هم در منطقه انجام نمی‌شد.

از یاد نبریم که سیاست آمریکا تقویت موقعیت محمد بن‌سلمان است. او عنصری است که تاکتیک‌های جدید آمریکا مانند جنگ‌های نیابتی، تجاوز به یمن، حمایت از تروریست‌های سلفی تکفیری و اقداماتی مشابه را با هدف ایجاد بی‌ثباتی و کشاندن منطقه به سمت تجزیه و نابود کردن زیرساخت‌های کشورهای اسلامی و درگیر کردن ارتش‌های اسلامی با پدیده‌هایی مثل تروریسم پیگیری می‌کند.

با این همه نباید از یاد برد که در عربستان شاهد گردش قدرت، دموکراسی و رعایت حقوق بشر نیستیم. بر این اساس حاکمیت بر پایه استبداد و تحت حمایت استعمار شکل گرفته و فاقد پایگاه مردمی است.

چنین رژیمی همواره نگران حرکت‌های مردمی است زیرا مشروعیت مردمی و پایه مردم‌سالارانه ندارد. از این جهت راهبرد سعودی‌ها در قبال کشورهای منطقه که نظام‌های سیاسی آنها از طریق مردم‌سالاری شکل می‌گیرد، راهبرد مقابله است؛ مثل مقابله با رژیم مردمی عراق.

علت نگرانی عربستان در عراق این است که اگر عراق که امروز نظام و دولتش از طریق صندوق‌های رای انتخاب می‌شوند ثبات بیشتری داشته باشد آثار و پیامدش به داخل عربستانی کشیده شود که فاقد دموکراسی است بنابراین عربستان از «عراق دموکراتیک» نگران می‌شود.

به همین دلیل سیاست‌ها و راهبرد عربستان در منطقه از جمله عراق ایجاد بی‌ثباتی است تا نظام مردم‌سالار شکل نگیرد. آنها با شکل‌گیری نظام مردمسالاری دینی مخالفند.

درباره دلایل تشدید خصومت ریاض نسبت به تهران نیز باید گفت که حقانیت جمهوری اسلامی ایران از یکطرف و برخورداری از منافع و مواضع مشترک ایران و ملت‌های منطقه و اتخاذ مواضع عدالت‌ خواهانه کشورمان و حمایت از دولت‌های مستقل از طرف دیگر باعث شده برخلاف تمام شیطنت‌ها در سطح منطقه، شاهد اقتدار، نفوذ و همگرایی بیشتر ایران با ملت‌ها باشیم و این برای آل‌سعودی که در سیاست‌هایش همسو با صهیونیست و استکبار جهانی عمل کرده و علیه منافع ملت‌ها عمل می‌کند به کینه و انزوا منجر شده است.

اتحاد ملت‌های مسلمان علیه آل‌ سعود

در یک چشم‌انداز کلی باید گفت همان‌طور که شاهد ناکامی سیاست آمریکا در منطقه هستیم، شاهد افول موقعیت و جایگاه عربستان میان ملت‌های منطقه و جهان اسلام خواهیم بود که باعث حرکت‌های مقاومت علیه آل‌سعود در منطقه شده و قابل پیش‌بینی است با روندی که سعودی‌ها در پیش گرفته‌اند، باوجود افزایش شرارت‌هایشان؛ بیداری و آگاهی ملت‌ها حتی در داخل عربستان را شاهد باشیم.

واقعیت این است که از نگاه مردم منطقه، عربستان عامل بی‌ثباتی، گسترش افراط‌گری و تروریست است و این موضوع می‌تواند ملت‌های منطقه را علیه عربستان بسیج کند. در کنار اینها، در داخل عربستان برای حکام سعودی چالش بزرگ دیگری وجود دارد؛ این چالش به دلیل سیاست‌هایی است که در یکی دو سال اخیر در منطقه اتخاذ کردند و همچنین کودتایی که در داخل خانواده آل‌سعود شکل گرفت. امروز شاهد معارضان قوی در داخل آل‌سعود هستیم. اگر سعودی‌ها نتوانند در شرایطی که در منطقه به وجود آمده درست عمل کنند تنش‌آفرینی آنها می‌تواند موجب شکل‌گیری موج اعتراضی جدی در داخل این کشور شود که در حال حاضر زمینه‌هایش قابل رویت است.

حسن کاظمی قمی/ سفیر پیشین ایران در عراق

جام سیاست