فرمابزوئن در مازندران

نخل گردانی در روستای نوا

نخل، نوعی تابوت چوبی است که روی آن، حالتی قوسی و محراب مانند دارد و پارچه‌های سبز ـ که رنگ نمادین ائمه(ع) است ـ و پارچه‌های سیاه به عنوان نمادی از عزا بر آن می‌پوشانند. آیین نخل گردانی در روستای نوا قدمتی هزار ساله دارد. نخل نوا در تمام سال در جا و مکان خود از احترام و توجه خاصی برخوردار است و اغلب نیازمندان برای گرفتن حاجت از صاحب نخل، دخیل می‌بندند. از روز اول تا هفتم محرم، مردم در حسینیه این روستا به عزاداری می‌پردازند و روز هفتم به کنار نخل می‌روند و به آن سلام می‌کنند. روز هشتم، نهم و دهم محرم، مردم این دیار با بر سرگرفتن نخل همراه عزاداری و سینه زنی در دور محل، نخل گردانی می‌کنند و اهالی هر خانه پس از عبور نخل از جلوی در منزل به توزیع نذوراتی مانند شیر و دارچین می‌پردازند.

فرمابزوئن (طعام‌دهی) در سورک

در همین حال، سنت آیینی مذهبی طعام‌دهی (فرمابزوئن ـ بفرما گفتن) در شهرستان میاندرود و شهر سورک یک سنت کهن و دیرین است که نسل به نسل منتقل شده و پدران به فرزندان خود به ضرورت اجرای این سنت تاکید و وصیت می‌کنند. روز عاشورا همه ساکنان شهر و روستا با هزینه شخصی و با توجه به توان مالی از عزاداران حسینی که از تمام نقاط استان برای انجام مراسم سوگواری به این منطقه می‌آیند در منازل خود برای صرف ناهار دعوت به عمل می‌آورند، به این صورت که فردی از اهالی خانه در ورودی شهر، ضمن خیر مقدم به عزاداران با توجه به گنجایش منزل خود، آنها را به خانه دعوت و پذیرایی می‌کند. به دلیل این که معتقدند سفره آن روز متعلق به امام حسین(ع) است و اهالی این شهر خدمتگزار ایشان هستند. این کار به مرور زمان به سور معروف شد و وجه تسمیه شهر سورک به معنی شهری که سور می‌دهد شناخته شد. در سال‌های اخیر، اهالی این شهر در روز عاشورا به جمعیتی حدود 50 تا 70 هزار نفرطعام می‌دهند. این سنت در برخی روستاهای مازندران بویژه روستاهای المشیر، اورتشت و روستاهای سوادکوه نیز اجرا می‌شود.

مژگان عالیشاه

جام‌جم مازندران