صبحانه آری، شام نه!

درواقع اگر فردی سرخود و برای کاهش وزنش یک وعده غذایی‌اش را حذف کند علاوه بر این که سلامت جسمی اش به خطر می‌افتد، دوباره وزن می‌گیرد و چاق می‌شود. از طرفی چون با حذف وعده‌ها حجم و تنوع مواد غذایی ای که در یک روز مصرف می‌شود، کاهش می‌یابد ممکن است فرد در درازمدت در معرض آسیب‌های ناشی از کمبود مواد غذایی قرار بگیرد. فراموش نکنید کمبودهای مواد مغذی و مورد نیاز بدن تاثیر زیادی بر اندام‌های مختلف دارد؛ مثلا کمبود ویتامین ‌A ممکن است فرد را دچار مشکلات پوستی و چشمی کند. البته یکی از باورهای شایع کاهش وزن و البته حفظ تناسب اندام، حذف وعده شام است.

متاسفانه ما اغلب خواسته یا ناخواسته کالری اضافی به بدن وارد می‌کنیم و اضافه وزن ناشی از این مسأله را به خوردن شام نسبت می‌دهیم. یادتان باشد از طریق صبحانه 20 تا 25 درصد از کالری مورد نیاز روزانه، 25 تا 30 درصد آن از ناهار و 25 درصد از وعده شام و بقیه هم از طریق میان وعده‌ها تامین می‌شود و حذف وعده‌های غذایی و بخصوص شام در بیشتر مواقع، نه تنها به کاهش وزن مناسب و پایدار منجر نمی‌شود، بلکه فرد را با مشکلات تغذیه‌ای رو‌به‌رو می‌کند. محدوده طبیعی قند خون بین 70 تا 100 میلی گرم است که با صرف مواد غذایی در هر وعده افزایش پیدا می‌کند. اما در یک شخص سالم و طبیعی پس از گذشت دو ساعت از هر وعده غذایی، قند خون دوباره به میزان پایه‌اش برمی‌گردد و احساس گرسنگی تدریجی به فرد دست می‌دهد.

حالا اگر شخصی از خوردن شام پرهیز کند، به دنبال گرسنگی و در واقع پایین‌آمدن سطح قند مورد نیاز مغز، سطح سوخت و ساز بدن پایین می‌آید و برای مغز چاره‌ای باقی نمی‌ماند جز این که پروتئین‌های ماهیچه‌ای بدن را فدا کند تا انرژی مورد نیاز خود را فراهم آورد و این امر در درازمدت می‌تواند به تحلیل عضلانی شخص منجر شود.

اگر هم شخصی می‌خواهد وزن خود را کم یا در سطح مطلوبی حفظ کند باید سوخت و ساز بدن خود را بالا ببرد و با حذف وعده غذایی شام، کاملا برعکس عمل می‌کند. همچنین کسانی که شام نمی‌خورند، صبح‌ها نیز دیر از خواب بلند می‌شوند و بدنشان برای تامین میزان انرژی مورد نیاز خود ناگزیر به سوزاندن بافت چربی، آن هم به صورت ناقص می‌شود که از عواقب آن سردرد، تهوع و سوء تغذیه است.