تک تیراندازها هر روز مردم این دو روستا را هدف می گیرند (عکس+16)

تروریست ها و حامیانشان می دانند که 20 هزار گروگان در این شهر ذخیره بسیار خوبی برای روزهای سخت شان هستند.

معاهده ۴ شهر

هنگامی که 2 سال پیش استان ادلب سقوط کرد و اعضای جبهه النصره به پایکوبی این فتح بزرگ پرداختند، دو شهر فوعه و کفریا تنها مناطقی بودند که هنوز به چنگ مسلحین نیفتاده بودند.

مسلحین آماده حمله نهایی به این دو شهر شده بودند و در دروازه های آن شعار «لذبح جیناکم» (برای بریدن سرهایتان آمدیم) سر می دادند. درست در آن لحظات حساس و سرنوشت ساز، حزب الله لبنان عملیات مضایا و زبدانی را در حومه دمشق آغاز کرد و در فرصت کوتاهی موفق به شکست مقاومت تروریست ها در این دو شهر و محاصره آنها شد.

این عملیات یک پیام داشت: اگر شما به فوعه و کفریا وارد شوید، ما نیز وارد مضایا و زبدانی خواهیم شد.

توافقی شکل گرفت با نام «توافق چهار شهر» بر این اساس امنیت چهار شهر به یکدیگر گره زده شد. هیچ کمکی به مضایا و زبدانی ارسال نخواهد شد مگر آنکه به همان مقدار به فوعه و کفریا ارسال شود. با این حال به تدریج تروریست ها این توافق را نقض کردند و به یک معنای دیگر ارزش فوعه و کفریا برای مسلحین بیشتر از مضایا و زبدانی شد.

اوضاع انسانی

تلفاتی که حملات خمپاره ای و تک تیراندازان از مردم این دو شهر می گیرند بسیار کمتر از آمار آسیب دیدگان ناشی از کمبود مواد غذایی و دارویی در فوعه و کفریا است.

نه غذای مناسبی در فوعه و کفریا برای خوردن وجود دارد و نه آب سالمی برای آشامیدن. نه سوختی برای گرم شدن و نه داروی کافی و مناسبی برای درمان.

کمک های اندکی که در سایه توافق چهارشهر به صورت گاه و بیگاه به این دو شهر می رسد نیز جز چند هفته دوام نمی آورد. مردم برای فرار از سرمای زمستان رو به سوزاندن لوازم منزل خود آورده اند و لباس کافی برای گذراندن سرما را ندارند.

بیماری های مختلف به دلیل عدم مصرف آب و غذای نا سالم در این دو شهر شایع شده و بیمارستان کوچک فوعه نیز به دلیل عدم وجود امکانات اولیه، از درمان مردم عاجز است. حتی سرم کافی برای کنترل علایم اولیه بیماری وجود ندارد.

کمک ها نیز ناکافی و نامناسب است. برخی تصاویر نشان می دهند که کمک های ارسالی چیزی جز گندم و مواد غذایی گندیده نبوده است!

بر اساس اخبار دریافتی از داخل فوعه، جیره غذایی هر فرد برای چهار روز، یک و نیم قرص نان است! کودکان هم در این دو شهر بسیاری از میوه های و غذاها را فراموش کرده اند.

بازرسان سازمان ملل تا کنون چندین بار برای ارزیابی اوضاع وارد مضایا و زبدانی شده اند؛ در حالی که حتی یک بار هم تا کنون مسلحین اجازه چنین کاری را به عوامل سازمان ملل نداده اند.

جالب اینجاست که تقاضای اعزام بازرسان سازمان ملل به فوعه و کفریا، در گزارش های دوره ای این سازمان به ISSG (گروه بین المللی حمایت از سوریه)دیده نمی شود.

با این حال درخواست مجوز ورود به مضایا و زبدانی در بیشتر گزارش های دفتر امور انساندوستانه سازمان ملل در سوریه به چشم می خورد.

آنچه مسلم است این است که جامعه بین المللی چشم خود را بر روی این دو روستای بزرگ بسته است حال آن که در فوعه و کفریا جرم بین المللی «نسل کشی» در جریان است.

بر اساس مصاحبه های منتشر شده توسط سران تروریست ها در سوریه، هدف اصلی برای گروه های محاصره کننده، از بین بردن مردم فوعه و کفریا به جرم عقایدشان است.

در حقوق بین الملل نسل کشی به معنی «هرگونه اقدام و مبادرت به نابودی و حذفِ فیزیکیِ بخش یا کلیتِ گروهی نژادی، قومی، ملی، مذهبی یا ایدئولوژیکی است.» یعنی همان چیزی که در فوعه و کفریا در جریان است.

ترکیه، قطر و روسیه، ۳ ضلع اصلی مثلثی هستند که باید اراده جدی خود را برای ایفای نقشه مثبت در جلوگیری از وقوع فاجعه انسانی در فوعه و کفریا نشان دهند و الا یک کشتار جمعی و ننگی دیگر بر پیشانی بشریت دور از انتظار نیست.