تاریخ کشورمان پر است از نام افرادی که همیشه دربرابر بیگانگان مقاومت کردند.

یکی از همین روزهای داغ تموز بوده. آفتاب تیرماهی به‌شدت و با همه توانش می‌تابیده، شب هم که شده گرما دست از سر تهران تبدار برنداشته است. سال 1214 منظورم است؛ آن زمان‌ها که شاهنشاهی در کار بود و فکر می‌کرد برای نشستن روی تخت شاهی باید به غرب و شرق و استعمارگر باج بدهد. همان زمان‌هایی که سفارتخانه‌های انگلیس و روسیه تزاری در ایران حکومت می‌کردند و شاه بازیچه دستشان بود. ما آن روزها را به یاد نداریم، ندیده‌ایم، اما تاریخ که دروغ نمی‌گوید... تاریخ خوانده‌ایم. می‌دانیم در همین روزها که بسیار هم در ایران پیش از انقلاب تکرار می‌شده‌اند، شمع وجود چه بزرگانی با همین دسیسه‌ها خاموش شده، چه امیرکبیرها آزار دیده‌اند، چه شیخ فضل‌الله‌ها و آیت‌الله کاشانی‌ها، چه مصدق‌ها و ... همه رفته‌اند تا بساط استعمار همان‌گونه که می‌خواهند بچرخد و مردی برای ایستادن مقابلشان نباشد...