سیزده قرن رسانه بوده است. شعر را میگویم. آن روزگارانی که خبر از رادیو و تلویزیون و مطبوعات نبود تا برای مردم فرهنگسازی کنند و بخواهند با برنامهریزی جامعه را مدیریت کنند، همین شعر بود که بار همه چیز را به دوش میکشید. شاعران داستان سرا بار سریالهای امروزی را به دوش میکشیدند.