دهه۷۰ که پای تلویزیون مینشستیم، تصویر یک خانه آجری به رنگ سبز را میدیدیم که از جد بزرگ تا فرید، از بزرگ تا کوچک، همه در وجب به وجب آن حالشان خوب بود. وقتی خسرو شکیبایی ابتدای سریال ما را با آن صدای جادوییاش از زیرپله و برج و همه نوع خانه گذر میداد تا در نهایت به همان خانه سبز برسد، خوب میدانستیم که چرا حال همه خانواده آقای صباحی خوب است.