اگرچه همواره در سرفصل سیاست خارجی دولتهای ایران، همکاریهای منطقهای و اسلامی، از اولویت برخوردار بوده ولی از منظر دیگری این سیاست، بخشی از راهبرد تامین امنیت، منافع ملی و استحکامسازی اهرمهای قدرت در مقابل قدرتهای غربی و طمعکار، خصوصا رژیم صهیونی بوده است.