دوباره ایران، همه با همیم، چه صعود شیرینی، چه سرزمین با شکوهی!

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از ورزش سه، آنقدر خیالمان از صعود به جام جهانی و رفتن به روسیه راحت بود که یک سال مانده به آن چمدان هایمان را ببندیم. اما لازم نیست از الان در سالن انتظار بمانیم تا بقیه مسافران روسیه هم از راه برسند. ما یک سال از جام جهانی جلوتریم. برای پیشرفت کردن، چه فرصت خوبی!

دو گل آزمون و طارمی. صعود متوالی به جام جهانی. راهیابی به روسیه با خیال راحت. پایان عصر دلهره صعود. همه این ها دستاوردهای بزرگ فوتبال ملی در یک روز خاطره انگیزند. روز حماسه، مثل 22 خرداد. اما شیرین، برای همه. همه در کنار هم. چه اتحاد زیبایی!

بازی سرنوشت برای ما از وقتی شروع شد که آزمون کار را تمام کرد. یا آنجا که مسعود پنالتی اش را از دست داد اما حمایتش را نه. شاید هم از آنجایی شروع شد که سید جلال برای بستن بازوبند کاپیتانی نجابتش را در قاب تصویر ماندگار کرد. شاید هم چند روز پیشتر... جایی میان ادای احترام به قربانیان حوادث تروریستی تهران. آنجا که همه در کنار هم، هم قسم شدیم برای پیروزی. برای گذر از التهاب. برای رسیدن به آرامش پس از طوفان. چه انگیزه مصممی!

وقتی همه با هم هستیم، در کنار یکدیگریم، آینده و سرنوشت برایمان مهم است، دلهره ها با شیرینی به پایان می رسند. مثل جدال پر التهاب برابر ازبکستان در آزادی. حالا وقت آن است که جشن بگیریم. این کمترین حق مان است. هیچ کس نمی تواند صعودمان را انکار کند. شاد باشید. روزهای خوش تازه از راه رسیده اند. چه روزهای شیرینی!

20 سال پس از راهیابی به جمع بهترین های فوتبال دنیا به عنوان آخرین تیم، حالا ما جز اولین صعود کننده ها هستیم. اما توقعمان را همین جا نگه داریم. وقت جشن گرفتن است. برای پیروزی دوباره ایران. چه سرزمین با شکوهی!